اسطوره عشق مادری به فرزند شهیدش پیوست

در داخل این اتاقک، پیرزنی سالخورده را می بینم، نگاهش به درب اتاقکی حلبی معطوف بود، چشم انتظار و بی قرار اما صبورانه در انتظار آمدن مسافرش بود.

گویی باور نداشت که این مسافر هیچگاه به خانه مادری بازنمی گردد و برای همیشه در آرامگاه ابدی خود خفته است. دلدادگی های این مادر منتظر، تعجب همگان را برانگیخته بود در باور هیچ کس نمی گنجید که جنس عشق این مادر نسبت به فرزندش از نوع دیگری است.

فقط با یکبار دیدن او، می توانستیم به آسانی به جنس عشق این مادر که سرشار از لطافت و مهربانی بود، پی ببریم. چشمانش هیچگاه بارانی نبود و حتی ردپایی از قطرات اشک را در چهره مهربان او مشاهده نمی شد.

اما آنقدر با افرادی که برای دیدنش می آمدند مهربان و صمیمی بود که فکر می کردی سال هاست با او آشنا هستی. آرامش وصف ناشدنی در وجودش به چشم می خورد، آرامشی که منشاء آن عشق به فرزند و مهمترین امید برای ادامه زندگی بود.

 آری این جملات بیانگر سرنوشت خانم  ننه فتح اللهی، مادر شهید قربانعلی رخشانی مهمان دوست است. این شهید که تا قبل ازدستگیری توسط ساواک ، کارمند شرکت هواپیمایی ایران ایر بود، به خاطر شکنجه‌های سازمان اطلاعات و امنیت رژیم سابق و مبارزات سیاسی در زندان به فیض رفیع شهادت نایل شد.

جنازه پسرش را در اهواز دفن کردند، ننه علی می‌خواست قربانعلی را پیش خود بیاورد در نتیجه پیکر قربانعلی را به تهران منتقل کردند. با آنکه قربانعلی به او نزدیک شده بود اما نمی‌توانست دوری او را تحمل کند ننه علی ، در سال ‎ 1357هنگام شهادت پسرش، ‎ 58ساله بود.

 این زن به دلیل عشق و علاقه وافر به فرزندش، ‎19سال از عمر خود را در کنار مزار پسرش در قطعه ‎ 24شهدا سپری کرد. این مادر هشتاد و چند ساله تا زمانی که زنده بود مدام زیر لب آیه‌های قرآن را زمزمه می‌کرد ، عکس فرزند شهیدش را در بغل داشت و همچنان از دوری فرزندش می‌نالید. اصرار و التماس‌های خانواده ننه علی برای دور کردنش از بهشت زهرا، سالها ثمری نداشت.

 حتی مسوولان بهشت زهرا نیز حریف دلدادگی‌های او نسبت به فرزندش برای خروج از گورستان نشدند. اما این اسطوره صبر و مقاومت به دلیل کهولت سن و ضعف جسمانی برای ادامه زندگی با چنین شرایطی ، پس از گذشت ‎ 19سال اقامت در گورستان ، به خانه اهدایی بنیاد شهید واقع در خانی آباد - منطقه ‎ 19شهر تهران - نقل مکان کرد.

سرانجام ننه علی که دیگر توان شناخت اطرافیانش را نداشت، به دلیل کهولت سن دچار آلزایمر شده بود و به خاطر اینکه سخت می‌توانست راه برود کمتر بر سر مزار فرزند شهیدش سر می زد.

 اسطوره عشق مادری سرانجام، صبح امروز-چهارشنبه- سوم اسفند ماه براثر بیماری در منزلش دارفانی را وداع گفت.