(
امتیاز از
)
«زيارت غديريه» امام هادی(ع)؛ گنجينه استدلالات قرآنی، تاريخی و روايی بر ولايت اميرالمؤمنين(ع)
صدای شیعه: حجت الاسلام و المسلمين سيدهادی رفيعی‌پور، رئيس مؤسسه «پيام امام هادی(ع)»، در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران (ايکنا)، اظهار کرد: مقام و جايگاه حضرت امام علی‌النقی الهادی(ع) آنقدر والا و رفيع بوده که در زمان حيات پدر بزرگوار ايشان، امام جواد(ع)، خليفه زمان يعنی معتصم عباسی، درصدد بود که ايشان را نسبت به پدران آن بزرگوار از ائمه اطهار(ع) بدخواه و بدگمان کند.
وی در ادامه اين مطلب عنوان کرد: خليفه زمان با اين قصد نامه‌ای به والی مدينه می‌نويسد تا ناصبی‌ترين عالم مدينه را استاد علی‌بن‌محمد(ع) قرار دهد و ايشان را از همان کودکی نسبت به ائمه اطهار(ع) بدبين کند. پس از نگارش اين نامه حاکم مدينه، يکی از بزرگان علمای آن شهر يعنی جنيدی را برحسب ظاهر استاد قرآن و معارف دينی امام(ع) قرار می‌دهد؛ زمانی که امام هادی(ع) 6 يا 7 ساله بوده‌اند.
اين محقق و پژوهشگر ادامه داد: زمانی که جنيدی کار خود را آغاز می‌کند تا قرآن را به ايشان تعليم کند، امام هادی(ع) او را خطاب قرار می‌دهد که از کدام قسمت می‌خواهی آغاز کنی؟ تأويل آيات، ادبيات آيات، تاريخ آيات يا ... . هر هفته‌ای که جنيدی خدمت ايشان می‌رسيده، ارادتش نسبت به امام(ع) بيشتر می‌شده و دانش امام روز‌به‌روز باعث حيرت و شگفتی او می‌شده است.
وی در ذکر ادامه اين داستان افزود: روزی حاکم وقت از جنيدی می‌پرسد که اين کودک (امام هادی(ع)) تحت تعليم و آموزشت چگونه است؟ جنيدی از اين تعبير برآشفته شده و می‌گويد: می‌گويی اين کودک؟! و نمی‌گويی اين پير! نمی‌دانم اين کودک اين علم‌ها را در اين مدينه از کجا آورده است؛ داناتر از من نسبت به علم و ادب در مدينه نيست، اما هرچه را که من می‌خواهم بگويم، بهتر، کامل‌تر و صحيح‌تر از آن را اين کودک به من می‌گويد! و اين جنيدی پس از مدتی شيعه می‌شود.
کافی است تنها به دو جمله از زيارت شريف زيارت جامعه يعنی «کلامکم نور و امرکم رشد» توجه کنيم تا به اين نکته مهم پی ببريم که ائمه(ع) مانند پيامبر(ع) همگی «وَمَا یَنطِقُ عَنِ الْهَوَى إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَى»(نجم/3 و 4) هستند و گفتار آنان وحی‌گونه بوده و نور هدايت و ارشاد و برهان است و رشد فرد و جامعه در متابعت از اوامر ايشان است
حجت الاسلام رفيعی‌پور در ادامه سخنان خود بيان کرد: علاوه بر جنبه علمی امام(ع) که حتی از زمان کودکی ايشان نمايان بوده است، بايد به اداره امت اسلامی در زمان ايشان با وجود تمام حصرها و محدوديت‌ها نيز اشاره کرد. زمانی که امام(ع) را به سامرای تحت اشراف خليفه، منتقل می‌کنند، حضرت با آن که در حصر بودند، امت اسلامی را هدايت می‌کردند و نمايندگانی در کشورهای مختلف داشتند.
وی افزود: از آثار مشهور منسوب به اين امام همام(ع) زيارت جامعه کبيره است که يک دوره کامل امام‌شناسی بسيار دقيق و والاست که بسيار مشهور است. کافی است تنها به دو جمله اين زيارت يعنی «کلامکم نور و امرکم رشد» توجه کنيم تا به اين نکته مهم پی ببريم که ائمه(ع) مانند پيامبر(ع) همگی «وَمَا یَنطِقُ عَنِ الْهَوَى إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَى»(نجم/3 و 4) هستند و گفتار آنان وحی‌گونه بوده و نور هدايت و ارشاد و برهان است و رشد فرد و جامعه در متابعت از اوامر ايشان است.
رئيس مؤسسه «پيام امام هادی(ع)» در بخشی از سخنانش خاطرنشان کرد: برخی از کسانی که امام‌شناسی آنان ضعيف است و ائمه(ع) را به آن اوصافی که دارند، نمی‌توانند بپذيرند و ايشان را مانند يک فرد عادی محسوب می‌کنند، تصور می‌کنند که در اين زيارت مبالغه شده است؛ حال آنکه به هيچ وجه چنين نيست و اگر کسی امام‌شناسی درستی داشته باشد، مشاهده می‌کند که اين مقامات واقعی ائمه است که با اين الفاظ زيبا بيان شده است.
وی خاطرنشان کرد: از ديگر يادگارهای امام علی‌النقی(ع) زيارت حضرت علی(ع) در روز عيد غدير خم است که اين زيارت در آثاری چون مفاتيح‌الجنان، جلد دوم موسوعه زيارات المعصومين(ع)، آثار علامه مجلسی و... ذکر شده است. سند اين زيارت بسيار دقيق است و بنده در روزهای عيد غدير به دوستانم توصيه می‌کنم که اين زيارت غديريه را که انشای حضرت امام هادی(ع) در مدينه و در زمان انتقال ايشان به سامراست، مطالعه کنند؛ چراکه اين زيارت حاوی استدلالات قرآنی، تاريخی و روايی بر ولايت مولای متقيان امام علی(ع) است.
اين محقق و پژوهشگر درباره اهانت صورت گرفته به ساحت مقدس اين امام همام(ع) عنوان کرد: اين امواج در طول تاريخ همواره بوده و افراد معلوم الحالی در هر زمانی به يک يا چند امام از ائمه طاهرين جسارت کرده‌اند. اين حرکات گرچه برای همه دوستداران اهل بيت(ع) و حتی دوستداران عدالت و انسانيت سنگين و سخت است، اما معمولاً اثر معکوس داشته است؛ بدين صورت که در اثر اين جسارت‌ها گروهی از دوستداران اهل بيت عصمت و طهارت(ع) به تکاپو می‌افتادند و جنبه‌های مثبت و دلايل حقانيت ايشان را آشکار می‌کردند.
وی در بخش ديگری از سخنانش عنوان کرد: تمامی ائمه مظلوم و غريب بوده‌اند، اما به‌ويژه سه امام بزرگوار، يعنی امام جواد(ع)، امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع) بسيار غريب هستند و بسيار کمتر درباره ايشان سخن گفته می‌شود. خداوند ان‌شاء الله بدخواهان را به جزای عملشان برساند: «یُرِيدُونَ لِیُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ؛ مىخواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند و حال آنکه خدا گر چه کافران را ناخوش افتد نور خود را کامل خواهد کرد»(الصف/8).
انتهای پیام