(
امتیاز از
)
عکس‌هايي از آرامگاه مهم‌ترين عالم شيعه هندوستان
مراکز عمده شيعيان هند در شهر لکهنو واقع است؛ که از آن ميان مي‌توان به حسينيه حضرت علي غفران مآب، مؤسسه نور هدايت و مؤسسه تنظيم المکاتب اشاره کرد.
حسينه غفران مأب و مؤسسه نور هدايت در يک مجموعه کنار هم قرار گرفته‌اند که در کنار آنها قبرستاني واقع است که آرامگاه 64 فقيه شيعه را در خود جاي داده است که از ميان آنها 38 تن مرجع تقليد زمان خود بوده‌اند.
مؤسسه تنظيم المکاتب نيز که در جاي ديگر شهر لکهنو واقع است اکنون به آموزش 95 طلبه شيعه مي‌پردازد.
* ميرحامد حسين؛ مهم‌ترين عالم شيعه هند و بزرگترين عالم در موضوع امامت
علامه ميرحامد حسين موسوي هندي که نسبي ايراني دارد، نه تنها به واسطه دفاع جانانه‌اش از شيعه، مهم‌ترين عالم شيعه هندي است؛ بلکه بزرگترين عالم شيعه در موضوع امامت نيز به شمار مي‌آيد.
وي در سال 1188 هجري قمري به دنيا آمد و در نهم محرّم‌الحرام 1260 جان به جان آفرين تسليم کرد.
اين عالم بزرگوار کتاب‌هاي بسياري نوشت که مهم‌ترين آن «عبقات الانوار» نام دارد و فرزندش پس از درگذشت پدر به تکميل آن پرداخت.
اين کتاب پاسخي است علمي، مستند و منطقي به کتاب «التحفة الاثني عشرية في الرد علي الإمامية» نوشته مولوي عبدالعزيز دهلوي حنفي (1159-1239ه.ق) از علماي برجسته سني، که به تعصب شهره بود و به «سراج الهند» شهرت داشت.
اين عالم سني در راستاي تحقق اهداف بيگانگان و ايجاد شکاف در صفوف مسلمين در نيمه اول قرن سيزدهم کتاب تحفه اثني عشريه را تأليف کرد و در اين کتاب با تمام توان به عقايد و آراي شيعه اتهام زد و افترا بست.
وي در چاپ اول نام مستعار خود، غلام حليم را بر آن گذارد و در چاپ دوم نام اصلي خود را بر آن نهاد.
وقتي عبدالعزيز دهلوي کتابش را نوشت، تهمت‌هاي زيادي به شيعه نسبت داد و افتراهاي واهي خود را به عنوان علم و تحقيق مطرح کرد.
وي در اين کتاب وانمود کرده که ادله شيعه براي اثبات امامت منحصر به شش آيه از قرآن و دوازده حديث است و به خيال خود از آنها جواب داده است .
در حالي که شيعه صدها و بلکه هزاران دليل بر اثبات امامت بلا فصل امير المؤمنين(ع) و به همين مقدار دليل بر نفي امامت ديگران دارد.
در واقع اگر کسي با ديده انصاف بنگرد، دهلوي از دلالت هيچکدام از آن آيات و روايات نتوانسته است پاسخي دهد بلکه تنها خواسته است سرپوشي بر عقايد خودشان گذاشته و جلو شيعه شدن اهل سنت را در مناطق هندوستان بگيرد.
نکته جالب براي ما فارسي‌زبان‌ها اين است که چون کتاب عبدالعزيز دهلوي به زبان فارسي بوده است ميرحامد حسين نيز عبقات را به زبان فارسي نوشت. البته اين کتاب بعدها به زبان عربي نيز ترجمه شد.
وي در چاپ اول نام مستعار خود، غلام حليم را بر آن گذارد و در چاپ دوم نام اصلي خود را بر آن نهاد.
وقتي عبدالعزيز دهلوي کتابش را نوشت، تهمت‌هاي زيادي به شيعه نسبت داد و افتراهاي واهي خود را به عنوان علم و تحقيق مطرح کرد.
وي در اين کتاب وانمود کرده که ادله شيعه براي اثبات امامت منحصر به شش آيه از قرآن و دوازده حديث است و به خيال خود از آنها جواب داده است .
در حالي که شيعه صدها و بلکه هزاران دليل بر اثبات امامت بلا فصل امير المؤمنين(ع) و به همين مقدار دليل بر نفي امامت ديگران دارد.
در واقع اگر کسي با ديده انصاف بنگرد، دهلوي از دلالت هيچکدام از آن آيات و روايات نتوانسته است پاسخي دهد بلکه تنها خواسته است سرپوشي بر عقايد خودشان گذاشته و جلو شيعه شدن اهل سنت را در مناطق هندوستان بگيرد.
نکته جالب براي ما فارسي‌زبان‌ها اين است که چون کتاب عبدالعزيز دهلوي به زبان فارسي بوده است ميرحامد حسين نيز عبقات را به زبان فارسي نوشت. البته اين کتاب بعدها به زبان عربي نيز ترجمه شد.
* نظر علماي بزرگ شيعه درباره ميرحامد حسين
مرحوم حاج شيخ عباس قمي درباره اين عالم شيعه گفته است: «هر کس عبقات را مطالعه کند خواهد دانست که در فن کلام به ويژه در مبحث امامت از صدر اسلام تا کنون احدي به آن منوال سخن نرانده و بر آن نمط به تصنيف نپرداخته و الحق شاهد و عيان است که اين احاطه و اطلاع و سعه نظر و طول باع نيست، جز به تأييد و اعانت حضرت اله و توجه سلطان عصر حضرت ولي الله ارواحنا فداه»
همچنين مرحوم علامه اميني که براي تحقيق به هندوستان و شهر لکهنو سفر کرده بود، مدت‌ها در کتابخانه ميرحامد حسين به مطالعه مشغول بود. از اين عالم بزرگ شيعه درباره کتاب «عبقات الانوار» نقل است: «بوي دلپذيرش در تمامي جهان پيچيده و آوازهاش از خاور تا باختر را فرا گرفته است، هر کس آن را ديده، دانسته که کتاب اعجاز آميز روشنگري است که هيچ باطلي در آن راه ندارد، و من در نوشتن «الغدير» از دانش‌هاي با ارزش نهفته در آن بهره فراوان بردهام. اگر کتاب عبقات نبود، من نمي‌توانستم کتاب الغدير را تأليف کنم.»
خلاصه کتاب «عبقات الانوار» نيز با نام «نفحات الازهار في خلاصة عبقات الانوار» به قلم يک محقق ايراني در دوره دوازدهم کتاب سال جمهوري اسلامي ايران، از طرف وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامي معرفي و برگزيده شده است.
* دفاع از شيعه؛ دغدغه عالمان بزرگ
از زمان انتشار اولين کتاب ضد شيعي که هم اکنون نيز در کتابخانه‌ها موجود و در دسترس همگان است، يعني کتاب «العثمانية» نوشته جاحظ، متوفاي 255 هجري، تاکنون که هنوز اين حملات ادامه داد، يکي از مهم‌ترين دغدغه‌هاي عالمان شيعه، پاسخ دادن به اين شبهه‌افکني‌ها بوده است.
علاوه بر علامه ميرحامد حسين و علامه اميني، مرحوم علامه حلي، (ره) متوفاي 726، با تأليف کتاب «منهاج الکرامة» نيز يکي از اين عالمان بزرگ است.
در دوره معاصر نيز که هجمه‌ها عليه فرهنگ شيعه اشکال مختلفي يافته است، عالمان شيعه دست از اين رسالت تاريخي خود نمي‌شويند.
منبع : فارس
مرحوم حاج شيخ عباس قمي درباره اين عالم شيعه گفته است: «هر کس عبقات را مطالعه کند خواهد دانست که در فن کلام به ويژه در مبحث امامت از صدر اسلام تا کنون احدي به آن منوال سخن نرانده و بر آن نمط به تصنيف نپرداخته و الحق شاهد و عيان است که اين احاطه و اطلاع و سعه نظر و طول باع نيست، جز به تأييد و اعانت حضرت اله و توجه سلطان عصر حضرت ولي الله ارواحنا فداه»
همچنين مرحوم علامه اميني که براي تحقيق به هندوستان و شهر لکهنو سفر کرده بود، مدت‌ها در کتابخانه ميرحامد حسين به مطالعه مشغول بود. از اين عالم بزرگ شيعه درباره کتاب «عبقات الانوار» نقل است: «بوي دلپذيرش در تمامي جهان پيچيده و آوازهاش از خاور تا باختر را فرا گرفته است، هر کس آن را ديده، دانسته که کتاب اعجاز آميز روشنگري است که هيچ باطلي در آن راه ندارد، و من در نوشتن «الغدير» از دانش‌هاي با ارزش نهفته در آن بهره فراوان بردهام. اگر کتاب عبقات نبود، من نمي‌توانستم کتاب الغدير را تأليف کنم.»
خلاصه کتاب «عبقات الانوار» نيز با نام «نفحات الازهار في خلاصة عبقات الانوار» به قلم يک محقق ايراني در دوره دوازدهم کتاب سال جمهوري اسلامي ايران، از طرف وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامي معرفي و برگزيده شده است.
* دفاع از شيعه؛ دغدغه عالمان بزرگ
از زمان انتشار اولين کتاب ضد شيعي که هم اکنون نيز در کتابخانه‌ها موجود و در دسترس همگان است، يعني کتاب «العثمانية» نوشته جاحظ، متوفاي 255 هجري، تاکنون که هنوز اين حملات ادامه داد، يکي از مهم‌ترين دغدغه‌هاي عالمان شيعه، پاسخ دادن به اين شبهه‌افکني‌ها بوده است.
علاوه بر علامه ميرحامد حسين و علامه اميني، مرحوم علامه حلي، (ره) متوفاي 726، با تأليف کتاب «منهاج الکرامة» نيز يکي از اين عالمان بزرگ است.
در دوره معاصر نيز که هجمه‌ها عليه فرهنگ شيعه اشکال مختلفي يافته است، عالمان شيعه دست از اين رسالت تاريخي خود نمي‌شويند.
منبع : فارس
انتهای پیام