اگر حضرت فاطمه (س) نبود تاریخ، مدینه‌النبی را گم می‌کرد
محمدحسن زورق در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، گفت: در مورد سیره عملی حضرت فاطمه باید بگویم رفتار یک زن در آیینه اسلام مساوی می‌شود با سیره عملی حضرت فاطمه (س)، چراکه ایشان آیینه تمام نمای اسلام بودند و زنی هستند که دارای مقام عصمت‌اند و رفتارشان در تاریخ اسلام مکمل رفتار پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) است.
وی با اشاره به نقش پنج تن آل عبا در اسلام عنوان کرد: حضرت رسول ماموریتشان گرفتن پیام وحی از خداوند و در اختیار مردم قرار دادن است؛ به عبارت دیگر پیامبر وظیفه داشتند اسلام را به صورت عملی و نظری مطرح کنند. همچنین ایشان می‌خواستند یک نظام سیاسی جدید در تاریخ بشر به عنوان نظام امامت تاسیس کنند چرا که در واقع پیامبر امام نیز بودند بنابراین نقش ویژه حضرت رسول در مرحله اول نبوت و در در مرحله دوم امامت است.
این محقق درباره نقش حضرت علی (ع) نیز اظهار کرد: ایشان احیاکننده امامت هستند چون پس از رحلت پیامبر (ص) نظام امامت به نظام خلافت تبدیل شد.
زورق افزود: در نظام امامت شرط این است امام مردم کسی باشد که به خدا نزدیک‌تر است و صفات الهی بیشتری دارد یعنی از همه تواناتر، عادل‌تر و خلاق‌تر است. در این نظام امام در راس امور قرار دارد و آگاه‌ترین فرد جامعه است.
وی با بیان این‌که مردم باید با آزادی و آگاهی نظام امامت را قبول کنند، گفت: نظام امامت را نمی‌توان با کودتا یا هر چیز دیگری تاسیس یا به جامعه تحمیل کرد و جامعه باید با فطرت الهی خود این نظام را انتخاب کند.
به گفته این استاد دانشگاه، حضرت رسول (ص) برای نخستین بار نظام امامت را تأسیس کردند اما متاسفانه جامعه نتوانست این نظام را حفظ کند و حضرت علی(ع) پس از 30سال نظام امامت را احیا کردند. همچنین نقش دیگر ایشان این بود که پایه‌های مقاومت برای ایجاد جامعه جهانی تراز قرآن را با سیره و سخنان و نوشته‌هایشان پدید آوردند.
وی بیان کرد: در واقع حضرت علی(ع) با سخنان و عملکردشان و حتی جنگ‌هایی که داشتند یک زمینه تاریخی مناسب برای مقاومت مسلمانان در برابر استکبار و استثمار به‌وجود آوردند و امروز شیعیان انقلابی‌ترین لایه‌های اجتماعی جامعه هستند.
مؤلف «بیت‌الاحزان کجاست؟» درباره نقش فاطمه (س) در تاریخ اسلام گفت: با ورود حضرت رسول به شهر «مدینه»، دو مدینه در «مدینه» متولد شد؛ نخست مدینه‌ای که می‌خواست تاریخ را بسازد و دوم مدینه‌ای که تاریخ آن را خواست. نخستین مدینه «مدینه النبی» بود چون پیامبر می‌خواستند جهان تراز قرآن را بسازند که معیارهای مترقی اسلام بر آن حاکم باشد.
وی ادامه داد: تلاش‌های پیامبر در این زمینه بسیار گسترده بود اما مقدورات زمان و شرایط تاریخی اجازه نداد که در طی 10 سال این اتفاق بیفتد.
مولف کتاب «فاطمیت فاطمه (س) و تاریخ» درباره دومین مدینه گفت: دومین مدینه مدینه العرب بود. این مدینه دارای آداب و رسوم و فرهنگی بود که بسیاری از این رفتارها نزد پیامبر اکرم (ص) مقبول نبود.
وی تأکید کرد: اگر فاطمه (س) نبود تاریخ مدینه‌النبی را گم می‌کرد و فکر می‌کرد که مدینه‌العرب همان مدینه‌النبی است.
وی یادآور شد: در آن زمان شرایط اجتماعی به گونه‌ای شد که جامعه و البته تاریخ نمی‌توانست تشخیص دهد چه اتفاقاتی رخ داده است. در اینجا باید فردی پیدا می‌شد که سرنوشت مدینه‌النبی را از مدینه‌العرب جدا کند.
زورق با بیان این‌که پیامبر اکرم (ص) فاطمه را به عنوان شاخص معرفی کرد، گفت: پیامبر در حدیثی معروف می‌فرماید: فاطمه پاره‌ای از من است و «من» پیامبر شامل تمام ویژگی‌های ایشان اعم از رسالت، امامت و ... می‌شود. به همین دلیل است که رسول اکرم می‌فرماید هر کس فاطمه را بیازارد مرا آزرده و هر کس مرا آزرده باشد خدا را آزرده است.
این استاد دانشگاه به نقش امام حسن (ع) اشاره کرد و گفت: در ابتدا باید بگویم امامت از امت آغاز می‌شود و هیچ امامی نمی‌تواند امت غایب را امامت کند. همه امامان مفتخر ظهور امت خود هستند و امام حسن (ع) این موضوع را یادآوری کردند. امام حسین (ع) نیز با شهادت خود و یارانش و نیز اسارت اهل بیتش نشان داد که پیامبر و دودمان او حاضرند در راه دفاع از اسلام همه چیز خود را فدا کنند.
زورق همچنین درباره کمیت و کیفیت کتاب‌های منتشر شده درباره فاطمه (س) گفت: به نظر می‌رسد آن قدر کتاب به زبان فارسی درباره ایشان منتشر شده است که به اعتقاد من می‌تواند نیازهای اطلاعاتی پژوهشگران و مخاطبان عادی را برطرف کند.
انتهای پیام