( 0. امتیاز از )

تو که الگويي هستي در کمال مظلوميت

صدای شیعه: بانوي گرامي اسلام حضرت فاطمه (س) بنا بر روايتي در سال پنجم پس از بعثت و در روز 20 جمادي الثاني در مکه چشم به جهان گشود، وي فرزند حضرت محمد(ص)، رسول خدا، پيغمبر اسلام و خاتم پيامبران الهي و برترين مخلوق خداوند مي‌باشد و مادرش خديجه دختر خويلد است که از زنان بزرگ و شريف قريش بوده است، او نخستين بانويي است که به اسلام گرويد که پس از پذيرش اسلام، تمامي ثروت و دارايي خود را در خدمت به اسلام و مسلمانان صرف نمود.
حضرت زهرا (س) در کنار پدرش رسول خدا و در خانه نبوت پرورش يافت، ‌آنجا که فرود آمد نگاه فرشتگان‌ و مرکز نزول وحي و آيه هاي قرآن است،وي دو خواهر داشت به نام رقيه و ام کلثوم که سالياني چند از او بزرگتر بودند.
و در اين خانه بود که تکبير گفتن، روي به خدا ايستادن را آموخت و هر روز برايش آزمايشي بود، که پيوسته دشوارتر و دردناک تر مي شد.
اما درهمان سالهاي تبعيد و محاصره اقتصادي در شعب ابي طالب، قضاي الهي، مادر و عموي اش ابوطالب را در يک سال از او جدا کرد، رحلت مادر و ابوطالب مسئوليت فاطمه را در قبال پدر ،بيشتر کرد و بدين علت، پيامبر او را (امّ ابيها ) مام پدر مي ناميد.
فاطمه (س) از ابتداي دوران کودکى در کشمکش‏هاى پيامبر با مشرکان همگام بود و حتي در جريان نقشه ترور پيامبر قرار گرفته و پدر را مضطربانه از اين واقعه آگاه ساخت و چون پرستارى مهربان، با تحمل رنجها و نامردميها، خدمات ارزنده اي را انجام داد.
اما براي اين بانوي گرامي، القاب و صفات متعددي همچون زهرا، صديقه، طاهره، مبارکه، بتول، راضيه و مرضيه نيز ذکر شده است.
فاطمه، در لغت به معني بريده شده و جدا شده مي‌باشد و علت اين نامگذاري بر طبق احاديث نبوي، آنست که: پيروان فاطمه (س) به سبب او از آتش دوزخ بريده، جدا شده و برکنارند.
زهرا به معناي درخشنده است و از امام ششم، امام صادق (ع) روايت شده است که: "چون دخت پيامبر در محرابش مي‌ايستاد (مشغول عبادت مي‌شد)، نورش براي اهل آسمان مي‌درخشيد؛ همانطور که نور ستارگان براي اهل زمين مي‌درخشد."
صدّيقه به معني کسي است که به جز راستي چيزي از او صادر نمي شود، طاهره به معناي پاک و پاکيزه، مبارکه به معناي با خير و برکت، بتول به معناي بريده و دور از ناپاکي، راضيه به معناي راضي به قضا و قدر الهي و مرضيه يعني کسي که مورد رضايت الهي است.
کنيه‌هاي فاطمه (س) نيز از جمله ام الحسين، ام الحسن، ام الائمه، ام ابيها و... است.
ام ابيها به معناي مادر پدر مي‌باشد و رسول اکرم (ص) دخترش را با اين وصف مي‌ستود؛ اين امر حکايت از آن دارد که فاطمه (ع) بسان مادري براي رسول خدا بوده است.
اما از جمله اين القاب، لقب زهرا از شهرت بيشتري برخوردار است و گاه به بصورت ترکيب عربي (فاطمهُ الزَّهراء) مي آيد و اين لقب از هر جهت برازنده اين بانوست، که نمونه چهره درخشان زن مسلمان، فروغ تابناک (تابان) معرفت و نمونه روشن پرهيزگاري و خداپرستي است.
سراسر زندگاني صديقه طاهره (ع)، مملو از مکارم اخلاق و رفتارهاي نمونه و انساني است و همين امر سبب شد تا عده‌اي از نامداران صحابه از او خواستگاري کنند اما رسول خدا (ص) به آنها فرمود که اختيار فاطمه در دست خداست و سرانجام جبرئيل بر پيامبر (ص) نازل شد و گفت: "اي محمد! خدا بر تو سلام مي‌رساند و مي‌فرمايد فاطمه را به عقد علي درآور، خداوند علي را براي فاطمه و فاطمه را براي علي پسنديده است." و به امر الهي با اين وصلت موافقت نمود.
ثمره اين ازدواج مبارک، چهار فرزند به نام هاي حسن، حسين، زينب و ام کلثوم بود که در دامان چنين مادري تربيت يافتند و از طريق فاطمه (س) به رسول خدا (ص) منتسب مي‌گردند و از ذريه ايشان به شمار مي‌روند و به خاطر منسوب بودن ائمه طاهرين به آن حضرت،وي را "ام الائمه" (مادر امامان) گويند.
با مراجعه به قرآن کريم درمي‌يابيم که آيات متعددي در بيان شأن و مقام حضرتش نازل گرديده است که از آن جمله مي‌توان به آيه‌ي تطهير، آيه مباهله، آيات آغازين سوره دهر، سوره کوثر، آيه اعطاي حق ذي القربي اشاره نمود که خود تأکيدي بر مقام عميق آن حضرت در نزد خداوند است.
رسول اکرم (ص)، بارها و بارها فاطمه (س) را ستود و از او تجليل نمود و عامه محدثين و مسلمانان از هر مذهب و با هر عقيده‌اي، اين کلام را نقل نموده‌اند که حضرت رسول مي‌فرمود: "فاطمه پاره تن من است، هر کس او را بيازارد مرا آزرده است."
حضرت فاطمه چند ماه پس از مرگ پدر، به او پيوست و همسرش امام علي (ع) بنا بر وصيت فاطمه (س) و بدور از حضور افراد، به غسل بدن مطهر و رنج ديده همسر خويش پرداخت و بر وي نماز گزارد و دفن کرد.
امروزه پس از گذشت ساليان متمادي همچنان مزار سرور بانوان جهان مخفي است و کسي از مدفن ايشان آگاه نيست و اين خود بر مظلوميت چهره الگوي زن مسلمان مي افزايد.

انتهای پیام