(
امتیاز از
)
امت اسلام، دین خود را به خاتم‌الانبیاء (ص) ادا کند
متن کامل این پیام به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
روز شهادت صدیقة کبری (سلام الله علیها) روزی است که امت اسلام باید دین خود را به خاتم انبیاء (صلی الله علیه وآله وسلم) در حدّ مقدور ادا کند.
خداوند متعال به بعثت آن حضرت چراغ هدایتی روشن کرد که اشعة فروزان آن به تلاوت آیات خدا و تزکیه نفوس و تعلیم کتاب و حکمت، بشریت را از حضیض حیوانیت به اعلی مرتبه کمال انسانیت برساند، و ظلمات جهل و کفر و شرک را به نور علم و ایمان و توحید از آفاق انفس محو کند.
(یا أیها النبى إنا ارسلناک شاهدا و مبشرا و نذیرا و داعیا الی الله باذنه و سراجا منیرا).
فطرت آدمی را که در جستجوی هدف از خلقت است به معرفت و ایمان به مبدء عالم به منتهای کمال برساند ( وإن إلی ربک المنتهی ) و او را از قید عبودیت ماسوی الله آزاد، و به برکت (قل هو الله احد) به واحدیت و احدیت (الله الصمد) نائل گرداند، و به قواعد دین مبینش مدینة فاضلة انسانیت را بر ارکان مکارم اخلاق و اعمال شایسته بنا کند.
خداوند رئوف رحیم اجر این حیات ابد و سعادت سرمد را که با تحمل (و ما أوذی نبی مثل ما أوذیت) به این امت عنایت کرد، مودّت ذوی القربای آن حضرت قرار داد (قل لا اسألکم علیه اجرا الا المودة فی القربی).
آنچه مفسرین و محدثین بر آن متفقند آن است که چون این آیه نازل شد، سؤال شد یا رسول الله قرابت تو کیست که مودّت آنها بر ما واجب است؟ فرمود: علی و فاطمه و دو فرزند آنان.
نزدیکتر از تمام قربی به آن حضرت از جهت نسب فاطمه زهرا (سلام الله علیها) است، و از جهت حسب به اتفاق عامه و خاصه رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود: (فاطمة بضعة منی) او پاره ای از عقل کلّ و خلق عظیم و قلب عالم امکان و تافته بافته از تار و پود وجود سید الاولین و الآخرین است.
علمای عامه و خاصه متفقند که چون آیة مباهله نازل شد رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) حسین را در آغوش کشید، و دست حسن را گرفت، و فاطمه پشت سر آن حضرت و علی پشت آن دو. و مردم دانستند که مراد خدا از آیة مباهله چه کسانی هستند، و اسقف نجران گفت: چهره هائی می بینم که اگر دست به دعا بردارند این سرزمین به آتش مشتعل می شود .
اگر کسی جز آن جمع، چنین آبرویی به درگاه خدا داشت ممکن نبود حکیم علی الاطلاق این مقام را در انحصار آن پنج تن قرار دهد.
آن سیدة نساء العالمین که مقامش در راه مباهله، پشت سر خاتم و پیش روی امام أمم بود، در مقام عصمت از خطا و هوا به جایی رسید که رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود: خداوند به غضب تو غضب می کند و به رضای تو راضی می شود، چنین عصمت کبرائی باید چشم و چراغ اصحاب کساء هنگام مباهله و دعا، و جمع منحصر به فرد نسائنا در کلام خدا باشد.
آن کسی که خداوند علیم حکیم به طفیل وجود او عرش و کرسی و لوح و قلم را آفریده و او را به مقام (ثم دنی فتدلی فکان قاب قوسین او ادنی فاوحی الی عبده ما اوحی) بار داده با زبانی که (ما ینطق عن الهوی) سه مرتبه فرمود: (فداها ابوها).
عالم طبیعت تاب تحمل اشراق انوار آن آفتاب آسمان عصمت را ندارد. در عرصة قیامت کبری ـ که به مقتضای (وبرزوا لله الواحد القهار) اشعة علم و ایمان و معرفت و عبادت ارواح انبیاء و اولیاء بر عرصة محشر بتابد و به مقتضای (آدم و من دونه تحت لوائی) همگی تحت الشعاع خورشید منظومة وجود در مقام محمودند ـ فاطمه زهرا پیشاپیش عقل کل و ختم رسل باشد، که به روایت عامه و خاصه فرمود: (وأبعث علی البراق خطوها عند أقصی طرفها و تبعث فاطمه أمامی).
محدّثین عامه، از رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) روایت کرده اند که فرمود: (اول شخص یدخل الجنة فاطمة) اول کسی که قبل از تمام انبیاء و اوصیاء بر بساط قرب خدا قدم می گذارد فاطمة زهراست.
بر در آن بهشتی که منتهی الآمال عباد الله الصالحین من الاولین و الآخرین است، و انبیاء و اوصیاء و اولیاء باید بر آن باب رحمت وارد شوند نوشته است (فاطمة خیرة الله) آن انسیه حورا کسی است که خدا او را اختیار کرده و خلد برین را به نام او مزین کرده، (و ربک یخلق ما یشاء و یختار).
آنچه از مقامات او گفته شد قلیلی بود از کثیری به استناد کتاب الله یا سنة رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم) ( ما آتاکم الرسول فخُذوه) که اختصاص به مذهبی ندارد، و هر مسلمانی باید در مقابل کلام خدا و رسول تسلیم باشد، و وظیفه خود را در اقامة شعائر فاطمیه که اظهار مودّت به بضعة الرسول است انجام دهد، و ثمره اش را که رضای خدا و خوشنودی خاتم الانبیاء است که فرمود: (فاطمة شجنَة منی یبسطنی ما یبسطها و یقبضنی ما یقبضها) ببیند.
و در حدیث صحیح، شیخ المحدثین صدوق از علی بن بابویه از علی ابن ابراهیم از ابراهیم بن هاشم از ابن ابی عمیر از ابان بن عثمان از ابی عبدالله جعفر بن محمد الصادق (علیه السلام) روایت کرده که فرمود: چون روز قیامت شود خداوند اولین و آخرین را در صعید واحد جمع کند، منادی ندا می کند چشمها را بپوشید و سرها را خم کنید تا فاطمه دختر محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) بگذرد و امام (علیه السلام) فرمود: فاطمه می آید بر ناقه ای از ناقه های بهشت، هفتاد هزار ملک او را همراهی می کنند، پیراهن آغشته به خون حسین (علیه السلام) را می گیرد و می گوید: یا رب این پیراهن فرزند من است و تو می دانی با او چه رفتار شد، پس ندا از نزد خداوند عزوجل می آید یا فاطمه برای توست نزد من رضایت تو.
این روایت ـ که با صحت سند مشتمل بر دو شخصیت از اصحاب اجماع است و از زبان کسی است که اسم او نزد اهل آسمان صادق است ـ گویای جاه و جلال فاطمه نزد خداوند متعال است که در هنگامة قیامت کبری یوم (یقوم الناس لرب العالمین) اهل محشر چشم بسته و سر به زیرند تا فاطمه بگذرد.
کسی که میوة درخت وجود او، ثاراللهی است که (بسم الله و بالله و فی سبیل الله) از قلب سید الشهداء (علیه السلام) ریخت و شجره طیبه اسلام را آب حیات بخشید.
کسی که یازده ستاره آسمان امامت از مطلع وجود او پدید آمد، و حکومت توحید و عدل الهی به ظهور آخرین فرزند معصوم او برپا شود، تا ثمره خلقت عالم و آدم و بعثت انبیاء از آدم تا به خاتم به مقتضای (هو الذی ارسل رسوله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین کله) محقق شود سزایش جز این نیست که جزایش رضای مطلق حضرت حق باشد.
در مقابل آن عبادتی که هرگاه با پای ورم کرده در محراب می ایستاد خداوند علی عظیم به عبادت و عبودیت او مباهات می کرد، و در برابر پیکری که در جهاد در راه خدا و ولی خدا هنگام رحلت شبحی از آن باقی مانده بود، و نیمه شب با آه و نالة کودکان دل شکسته رخ در نقاب کشید و قبر گمشده اش داغی بر دل اولیاء خدا گذاشت، شایسته آن است که روز جزا امین وحی با دستی که صحف و تورات و انجیل و زبور و قرآن را از خدا گرفت و به نوح و ابراهیم و موسی و عیسی و داوود و خاتم انبیاء (علیهم السلام) داد زمام ناقة او را بگیرد.
و در قبه ای که داخل آن عفو الله و خارج آن رحمة الله است بنشیند و لوح محو و اثبات سیئات و حسنات اولین و آخرین در اختیار او باشد، و خداوند علی عظیم تاج (یا فاطمة لک عندی الرضا) بر سر او بگذارد.
شیعیان آن حضرت فرصت را غنیمت شمرند روز شهادتش در اقامه عزا در خانه ها و حسینیه ها و برافراشتن پرچمهای هیئت ها در خیابان و بازارها کوتاهی نکنند تا روز قیامت کبری که مشکل گشائی جز رضای (مالک یوم الدین) نیست، و رضای ذات قدوس او هم رضایت حضرت زهرا است به حسرت ابدی مبتلا نشوند (و انذرهم یوم الحسرة اذ قضی الامر) که می توانستیم برای تسلیت این مصیبت عُظمی به پدرش خاتم انبیاء و شوهرش سید اوصیاء و فرزندانش ائمة هدی و در یک کلمه تحصیل رضای خدا یک قدم بیشتر برداریم و بیشتر مورد رحمتی شویم که امام ششم از خدا خواست: (اللهم ارحم الصرخة التی کانت لنا)
این مقاله باید به وصیت آن حضرت ختم شود:
این است آنچه فاطمه دختر رسول خدا به آن وصیت کرده وصیت کرده در حالتی که شهادت می دهد که لا اله الا الله و همانا محمد بنده او و فرستاده او است، و همانا جنت حق و نار حق است، و ساعت (قیامت) خواهد آمد و ریبی در آن نیست، و خدا مبعوث می کند کسانی را که در قبرها هستند.
یا علی من فاطمه دختر محمدم خدا مرا به تو تزویج کرد تا در دنیا و آخرت برای تو باشم تو به من سزاوارتری از غیر من. شب مرا حنوط کن و غسل بده و کفن کن و بر من نماز بخوان و مرا شب دفن کن و به احدی اعلام نکن. تو را به خدا می سپارم و به اولاد من تا روز قیامت سلام مرا برسان).
در جملة آخر مطلبی است که تذکر آن لازم است:
اولاً: با احاطه ای که بما کان و ما یکون داشت خبر داد که تا روز قیامت اولاد او در زمین منتشرند ثانیاً: ختم وصیت به این سلام مسئولیت سنگینی بر دوش تمام فرزندان آن حضرت حتی کسانی که به وسیلة مادر به او منتسبند می گذارد چون به مقتضای کتاب و سنت آنها هم ذریة زهرایند، و آن مسئولیت این است که باید پاسدار حق ضایع شده مادر خود باشند، و هرگز آن دفن شبانه و قبر گمشده را فراموش نکنند، و شب و روز شهادت آن حضرت در سرتاسر زمین هرجا هستند متناسب با عظمت مصیبت جواب سلام مادر خود را بدهند.
و علی الأطائب من أهل بیت محمد و علی صلی الله علیهما و آلهما فلیبک الباکون و ایّاهم فلیندب النادبون
انا لله و انا الیه راجعون
انتهای پیام