یا حسین آن که دل از غیر تو ببرید منم

صدای شیعه: سال هشتاد ویک بود که ژولیده نیشابوری را ملاقات کردم. پیرمرد که زبان سرخ و دلی دریایی داشت با روی گشاده ازراقم این سطور استقبال کرد و من که با دیدن ژولیده انار دلم ترک برداشته بود، با ولعی ادیبانه به صحبتهایش گوش می‌سپردم، به شعری که در 15خرداد42 پای منبر امام (ره)گفته بود:

پیام مردم ایران در این زمان این است
سکوت در بر ظالم خلاف آیین است
چو دید عکس خمینی به خویش گفتا شاه
کسی که کاخ مرا زیر وزبر کند این است

به شعار معروف (در بهار آزادی، جای شهدا خالی) به تخلص شاعرانه‌اش توسط آیت‌الله طالقانی و گفت‌و گفت و گفت تا این که روزی ژولیده و چند شاعر دیگر را فرا می‌خوانند که بیایید برای خانه کعبه که پارچه مشکی روی آن انداخته بودند شعر بگویند: همه شعرشان را سرودند و ژولیده هم گفته بود:

عالم همه مست از گل رخسار حسین است
ذرات جهان در عجب از کار حسین است

دانی که چرا خانه حق گشته سیه‌پوش
یعنی که خدای تو عزادار حسین است

تا هست جهان هست به فرمان الهی
جبریل امین حاجب درگاه حسین است

جن و ملک و حور و پری در طلب فیض
مامور پذیرایی زوار حسین است

دانی که خرید از دل و جان جان جهانی
با دادن جانی به جهان کار حسین است

سرمایه آزادگی مردی و غیرت
از کوشش و از همت و پیکار حسین است

آن سر که شود شافع ما نزد خداوند
آن سرسر پر نور گهربار حسین است

هر کس به جهان گشته گرفتارنگاری
عمری است که ژولیده گرفتار حسین است

که ارمغان سرودن این شعر هدیه سفر به مکه و مدینه شد.

2-
شعر ژولیده شعری است که انسان را به پاکی و صداقت رهنمون می‌شود، درون مایه شعرا و بیشتر در فضاهای مذهب، انقلاب اسلامی، پایداری، عرفان و مسائل مهمی از این قبیل و قبیله است اما بسامد شعر عاشورایی در اشعار ژولیده قابل ملاحظه است.

ژولیده در اشعاری که در حوزه عاشورا سروده است به چهار رکن سوگ، حب، پیام و حماسه پرداخته است و چه قدر عجیب که این شاعر پرآوازه آیینی، بیشتر اشعاری که در طبق اخلاص گذاشته و تقدیم حضرت زینب(س) نموده است، تنها نکته‌ای که توجه ما را جلب میکند، حماسه است:

کلک شکرخوای طبعم شرمسار زینب است
زینت دیوان اشعارم شعار زینب است

و در جایی دیگر می‌گوید:

در فصاحت مصحف سر معانی زینب است
در بلاغت گر علی راهست ثانی زینب است

در جایی دیگر از کتاب گران سنگ (حماسه عاشورا) در مدح قهرمان سخن،زینب(س) چنین لب به شکر فشانی باز می‌کند:

آن که نامش کرده عالم را مسخر زینب است
آن که وصفش می‌رباید هوش از سر زینب است

آن که با ایراد نطقی کاخ استبداد را
کرد ویران بر سر قوم ستمگر زینب است

آن که داغ شش برادر را به دل هموار کرد
تا بماند جاودان دین پیمبر زینب است

مادرش آموزگار مکتب شرم و حیاست
فارغ التحصیل دانشگاه مادر زینب است

گر علی بن ابوطالب بود معیار صبر
آن که صبرش با علی باشد برابر زینب است

گفت پیغمبر حسینم هست کشتی نجات
بادبان و محور و سکان و لنگر زینب است

هست از درهای جنت یک درش باب الحسین
فاش می گویم کلید قفل آن در زینب است

دین و قرآن را به عالم گر که روح و پیکری است
خسرو لب تشنگان روح است و پیکر زینب است

در مقام بردباری گر بسنجی قدر او   
در غم و شادی برابر با برادر زینب است

آسمان غیرت و مردانگی و صبر را
ماه عباس و حسینش مهر و اختر زینب است

بحر رحمت را به عالم بود تنها یک صدف
واندر ان یکتا صدف، یکدانه گوهر زینب است

ساقی بزم جهان آفرینش گر علی است
جرعه نوش ساغر ساقی کوثر زینب است

در مقام وصف او (ژولیده) گوید روز و شب
آنکه نامش کرده عالم را مسخر زینب است
 
حسن فرحبخشیان (ژولیده نیشابوری) زیبا و زلال و حماسی از زبان قهرمان صبر بر سر مزار برادر زمزمه می‌کند که:
یا حسین آن که دل از غیر تو ببرید منم
آنکه لاجرعه می مهر تو نوشید منم

آن که از شوق بهنگام ولادت چون شمع
عوض گریه در آغوش تو خندید منم

وقتی که سی و پنج جلد آثار ژولیده نیشابوری را تورق می‌کردم به این نکته رسیدم که حقیقتی که در شعر ژولیده رسوب می‌کند، عشق به حسین(ع) است وبس.
می‌توان گفت شعر ژولیده، قصر شکوهمندی است که در این قصر با شکوه آیینه‌های زیبایی از جنس عشق به حضرت اباعبدالله، تمامی قصرش را آذین بسته است.

ژولیده در بین مردم بیشتر با شعر:
الهی بهر قربانی به درگاهت سرآوردم
نه تنها سر برایت، بلکه از سر بهتر آوردم
معروف است که این شبها، مادحین اهل بیت(علیهم السلام) مدام این ابیات را بر زبان می‌راندند:
پی ابقا قد قامت به ظهر روز عاشورا
برای گفتن الله اکبر، اکبر آوردم

پی آزادی نسل جوان از بند استعمار
برادر زاده‌ای چون قاسم فرخ فر آوردم

علی را در غدیر خم، نبی بگرفت روی دست
ولی من روی دست خود علی اصغر آوردم
یادداشت از: حسین قرایی