تربت کربلا از زبان حاج اسماعیل دولابی

صدای شیعه: حاج اسماعیل دولابی به بیان ویژگی‌های سرزمین کربلا می گوید:

«کربلا تربت می‌سازد و همه ابدان شيعيان را تربت می‌کند. از عطش، آب بدن خشک می‌شود و تشنه دنيا و آخرت می‌شود. هم تشنه آب ظاهری می‌شود و هم تشنه معنوی. تشنگی، آب بدن را می‌کشد و کم می‌کند و آن را خشک و خاک و تربت می‌کند. کسی که تشنه کربلا شد، بدنش سرانجام تربت می‌شود؛ همين بدن ظاهری، حتی اگر نمرده باشد.»

«تربت را اگر به دريا بزنی، خجالت می‌کشد که طغيان کند و ساکت می‌شود. اگر آن را به تب شديد چهل درجه عرضه کنی، تب فوراً ساکت می‌شود و از آن بدن می‌رود، خجالت می‌کشد. تربت به او می‌گويد تو حرف نزن، من مال کربلايم. به تب می‌گويد من از صبح تا ظهر عاشورا طوفان‌ها ديده‌ام.»

 

«تو فقط يک طوفان ديده‌ای. تب خجالت می‌کشد و تا تربت امام حسين(ع) به آن می‌رسد سرش را پايين می‌اندازد و می‌رود. اگر به دريايی که طغيان کرده تربت نشان دهی، خجالت می‌کشد، سرش را پايين می‌اندازد و آرام می‌گيرد. همه شما، هم با عقل‌تان، هم با محبت‌تان و هم با ولايت‌تان می‌بينيد که اين درست است.»

«اساساً وقتی کسی که ابتلا زياد ديده است می‌آيد، کسی که کم مصيبت ديده است، خاموش می‌شود. کسی برادر و يا عيالش مرحوم شده، ديگری بچه‌اش مرحوم شده و گريه می‌کند. وقتی آن که ابتلای بزرگ‌تر ديده وارد می‌شود، آن يکی خاموش می‌شود و ديگر خجالت می‌کشد گريه کند. اين خيلی ساده است. تمام ابتلائاتی که ما در دنيا می‌کشيم، با ياد کربلا ساکت می‌شود.»