(
امتیاز از
)
نگاه صرفا عاطفی به عملکرد حضرت زهرا (س) بی‌انصافی است
زینب صارم در «خبرگزاری دانشجو»نوشت: بررسی ابعاد و وجوه زندگانی حضرت زهرا (س) بیان گر مناقب و فضایل بسیاری است که خاص وجود آن حضرت است، برخی از این مناقب و فضایل که در شان ایشان بیان شده مصدر قرآنی دارد و برخی دیگر از احادیث شیعه و اهل عامه روایت شده است.
از مناقب آن حضرت که مورد تایید فریقین است موضوع علم و دانش آن حضرت می باشد. با لحاظ این موضوع که حضرت زهرا (س) در جایگاه نبوت و امامت قرار نداشته اند اما طبق فرمایشات ائمه معصومین از محدثین بوده اند.
حضرت زهرا(س) محدثه بودند
محدثه بودن دخت گرامی پیامبر (ص) دلیلی بر علم و جایگاه خاص معرفتی آن بزرگوار می باشد. هرچند به غیر از محدثه بودن آن حضرت می توان موارد فراوانی از نمود علمی و معرفتی آن حضرت را مشاهده کرد، به عنوان مثال می توان از احتجاجات قرآنی ایشان با خلیفه اول، خطبه فدکیه و سوالات امیرالمومنین(ع) از آن حضرت نام برد.
محدث به معنای آن است که فرشتگان آسمان بر ایشان نازل می شدند و برای ایشان حدیث نقل می کردند. مسئله محدث بودن و جایگاه علمی آن بزرگوار بسیار گسترده است و علاقه مندان برای مطالعه بیشتر می توانند به کتاب فاطمه الزهرا علامه امینی مراجعه کنند.
علم حضرت زهرا(س) هم رتبه انبیا
رفتارها و واکنش های حضرت زهرا (س) در جریان های بعد از وفات پیامبر و غصب خلافت از امیر المومنین (ع) جای تامل و بررسی های فراوان دارد.
تامل و تفکر در واکنش های حضرت زهرا (س) نسبت به موضوعات اجتماعی و سیاسی از جنبه های مختلف قابل بررسی و توجه است.
با توجه به این که مقام علمی و معرفتی آن حضرت هم رتبه انبیا بوده نگاه صرفا عاطفی و غم بار به عملکرد حضرت بعد وفات پدر بزرگوارشان نه تنها از عقل به دور است، بلکه از انصاف نیز فاصله گرفته است. بدان معنا که رفتار و عملکرد حضرت زهرا (س) در مسئله وفات پیامبر و بیت الاحزان آن حضرت تنها جنبه احساسی و عاطفی نداشته است.
اندوه عالمه محدثه دلیلی شخصی و عاطفی داشته؟
اذان بلال و گریه شدید آن حضرت و ساخته شدن بیت الاحزان را تنها نمی توان دلیلی بر غم و اندوه آن حضرت بر مسائل وفات پدر بزرگوارشان دانست. در حقیقت با پیش رفتن تاریخ و اتفاقاتی که بعد از شهادت آن حضرت روی داد می توان متوجه شد که علت اصلی اندوه و غم یک عالمه و محدثه به یغما رفتن سنت های ارزشمند پدر بزرگوارشان است.
اندوه حضرت زهرا برای رواج بدعت ها
در حقیقت می توان ادعا کرد که حضرت زهرا (س) با بینش و علم خاصی که از مسائل و امور داشتند متوجه شده بودند که غصب خلافت سبب آبستن شدن زمان از فجایعی است که در عالم اسلام رخ خواهد داد.
شاید بتوان اندوه و گریه های حضرت زهرا (س) را بدان معنا دانست که با وفات پیامبر و غصب خلافت، نه تنها باید عزادار وفات پیامبر بود بلکه باید ماتم اصلی را رواج بدعت ها و به خاک سپردن اسلام ناب محمدی دانست.
در حقیقت درک و فهم یک عالم معصوم از جریان های جامعه و انحرافاتی که در آن در حال رخ دادن است برای وی عمیق تر و دردناک تر است و می توان گفت گریه ها و ابراز ناراحتی و غم حضرت زهرا (س) یکی از هزاران تلاش آن حضرت برای متوجه ساختن مردم بود.
فاجعه بزرگ عالم اسلام انحراف علمی بود نه انحراف سیاسی
انحراف از ولایت امیر المومنین (ع) تنها یک انحراف سیاسی نبود بلکه جنبه عمیق تر و مسئله ساز تر آن انحراف علمی بود که نسبت به مقام ولایت داشتند.
هرچند غصب خلافت باعث شد که خون های فروانی به ناحق بر زمین بریزد و عده بسیاری مورد ظلم و تعدی قرار بگیرند اما نکته دردناک تر، انحراف و فجایع علمی بود که نسبت به امت اسلام اتفاق افتاد.
انحرافات علمی که به سبب ترک ولایت برای امت پیامبر(ص) اتفاق افتاد و پایه گذاری شد هزاران برابر مضرتر از فجایع سیاسی و اجتماعی بود. به عنوان مثال در مسند قضاوت یک اشتباه از سوی قاضی باعث پایمال شدن حقوق فرد ستمدیده می شود، اما زمانی این مسئله به یک فاجعه تبدیل می شود که قانون و حکم نادرست معیار عمل قرار بگیرد و در آن زمان در هر مسند قضاوتی حقوق مردم ستمدیده پایمال می شود.
بدعت ها و سوزاندن ریشه اعتقادی مردم
بدعت هایی که بعد از وفات پیامبر (ص) گذاشته شد از مصادیق انحرافات فکری و عملی است که نه تنها باعث پایمال شدن حقوق مردم شد بلکه ریشه های اعتقادی آنان را نیز سوزاند.
انحرافات فکری و عملی که از بدعت های دو خلیفه نخست در دین اسلام باقی ماند اسفناک تر و دردناک تر از هر جریان سیاسی و اجتماعی بود.
بی شک حضرت زهرا (س) با آن مقام علمی دست نیافتنی، شاهد و نظاره گر روزهایی بودند که تخم فتنه ها می شکند و آثار زیان بار آن همه امت اسلام را فرا می گیرد. درد و غصه ای که آن عالمه محدثه در از دست رفتن اسلام ناب محمدی می دیدند کمتر از درد غصب فدک نبود.
انتهای پیام