پرداختن به روحانيت بهانهای برای فتح گيشه نباشد
صدای شیعه: علی قویتن، کارگردان سينما در گفتوگو با خبرگزاری بينالمللی قرآن (ايکنا) درباره چرايی پرداختن به روحانيت در فيلم سينمايی «آفتاب، مهتاب، زمين» اظهار کرد: چرايی پرداختن به روحانيت در کار آخرم، نشأت گرفته از دغدغه 20 سالهام بود. اينکه میگويم 20 ساله، دليلش اين است که در دهه ابتدايی انقلاب ما به شدت درگير دفاع مقدس و سپس سازندگی بودم و فرصت آنچنانی برايمان فراهم نبود تا در اين حوزهها کار کنيم، اما پس از آن زمان مناسب شد تا در اين عرصه ارزيابی کنيم که سکانی که در دست روحانيت بوده به چه سمت حرکت کرده است.
وی افزود: برای تصوير کردن هر مفهومی، مسلما فيلمسازش در ابتدا از تحقيقاتی کتابخانهای و ميدانی برای پيشبرد کارش بهره میبرد تا کاری قابل باور بسازد، وليکن من به شخصه در «آفتاب، مهتاب، زمين» علاوه بر مطالعات کتابخانهای از مشاوران روحانيون بسياری استفاده بردم، حتی از تجربه آدمهايی که روحانی نبودند، اما با آنها در ارتباط بودند و به اصطلاح تسليط کامل از اين قشر داشتند استفاده کردم.
وی درباره آسيبهای احتمالی فيلمهايی که به «روحانيت» میپردازد، بيان کرد: مهمترين نکته درباره فيلمهايی با موضوع روحانيت اين است که پرداختن به اين قشر نبايد بهانهای باشد برای اينکه از لباس در جهت رسيدن به منافع خاص و شخصی استفاده شود، چراکه ممکن است به اين لباس مقدس آسيب رسد. در کلامی ورود به اين حوزه زمانی بايد انجام شود که حرفی برای گفتن وجود داشته باشد، والا صرف پرداختن به يک لباس نبايد دليلی برای فيلمسازی شود.
کارگردان فيلم «آفتاب، مهتاب، زمين» ادامه داد: آسيب ديگری که بايد آن را جدی گرفت اين است که نگاه به روحانيت در سينما برای برخی فيلمها محلی برای فتح گيشه شده است. اين نوع نگاه به شدت خطرناک است، چراکه جايگاه و شأنی که روحانيت در کشور ما دارد بسيار بالاتر از آن چيزی است که در اينگونه فيلمها تصوير میشود. تصاويری که عمدتا در سطحیترين شکل آن به مخاطبان عرضه میشود. دليل اين پرداختها نيز اين است، کسانی که اين دسته کارها را میسازند نسبت به سينما اشراف کامل ندارند.
اين فيلمساز در بخش ديگری از سخنان خود خبر داد: اينکه از عدم آگاهی برخی فيلمسازان سخن میگويم منظور اين نيست که روحانيون نسبت به سينما اشرف کامل دارند، چون در آن قشر هم برخی برداشتهای نادرست درباره هنر هفتم وجود دارد، به همين دليل است که اين جشنواره برگزار میشود تا اين موانع و سدها را از ميان بردارد. نکته ديگر اينکه همنشينی سينماگران و روحانيون در اين دسته رويدادها کمک میکند ارتباط نزديک و صميمی بين آنها برقرار شود.
وی در پايان خاطرنشان کرد: تصور من اين است اين حرکت که اولين دوره آن برگزار میشود، اتفاق بسياری خوشايندی برای سينماست که بايد با قدرت به کار خود ادامه دهد، حتی میتوان زمينهای فراهم آورد که اين رويداد در دورههای بعد به شکلی بينالمللی برگزار کند. درضمن بايد جشنواره در نظر داشته باشد که خود توليد کننده باشد تا بتواند در اين حوزه جريان سازی کند.
انتهای پیام