امیرالمومنین(ع) مفتاح التوحید است

او یکشنبه هفته قبل طی یک حمله وحشیانه از سوی چماق داران سلفی، ناجوانمرادنه به شهادت رسید، اما قاتلان و جانیان این حادثه هولناک از این نکته طلایی غافل بودند، که خون مظلوم، باعث آبیاری مکتب می شود.

آنچه در پی می آید، ترجمه بخشی از سخنان شیخ حسن شحاته در یک مجلس مذهبی است که خبرگزاری حوزه، برای نخستین بار آن را به فارسی منتشر می‌کند.

* آنچه در الازهر خواندیم، اشتباهات زیادی دارد

همیشه به دوستان میگفتم دروس و سخنان من همیشه درباره توحید خداوند عزوجل و نبوت پیامبر اکرم و اهل بیت(ع) است. به آنها می‌گفتم این سه اصل را محکم کنیم، پس از آن مهم نیست که چیز دیگری بدانید یا ندانید، زیرا مهم این سه اصل میباشند که عبارتند از وحدانیت خداوند و نبوت محمد بن عبدالله و ولایت امیرالمؤمنین و ائمه طاهرین علیهم السلام زیرا آنچه ما در الازهر درباره توحید خوانده ایم اشتباهات زیادی دارد، هرکس بخواهد خداوند را به درستی بشناسد باید این معرفت را از منبع صحیح آن یعنی امیرالمؤمنین(ع) فرابگیرد. به یاد دارم که در دوران کودکی بدون اینکه از کسی یاد گرفته باشم، امیرالمؤمنین(ع) را مفتاح التوحید خطاب می‌کردم. این لقبی بود که به من الهام شد و در هیچ کتابی آن را نخوانده بودم و واقعا هم آن حضرت مفتاح التوحید است. واقعیت این است که دروس آموزشی الازهر درباره توحید ناقص و مضطرب و مملو از مغالطه است. تاکنون چندین بار در برنامه های تلویزیونی به آنها گفته ام شما را به خدا بگویید؛ مقصود ابن تیمیه از این سخن چیست که میگوید: خداوند هر شب در ثلث آخر شب به آسمان دنیا نزول میکند؟ معنای این نزول چیست و اگر هم نزول میکند در کدام قاره جهان؟ معروف این است که خورشید در حال گردش است و زمان استمرار دارد و ممکن است در این قاره روز و همزمان در قاره دیگر شب باشد. به آنها میگفتم دقت کنید و عقل خود را به کار بگیرید.

* فرمایش امیرالمومنین(ع) درباره توحید

امیرالمؤمنین(ع) درباره توحید سخن زیبا و بدیعی دارد میفرماید: حق تعالی از چیزی نیست و در چیزی نیست و روی چیزی نیست و بالای او چیزی نیست که اگر از چیزی باشد، مخلوق و اگر در چیزی باشد، محصور و اگر روی چیزی باشد محمول و اگر چیزی روی او باشد مقهور است و خداوند از این چیزها برتر و منزه است.

به همین خاطر است که به شما گفتم امیرالمؤمنین(ع) مفتاح التوحید است، زیرا توحید واقعی این است که خداوند را به صفات مخلوقات او توصیف نکنی. امام صادق(ع) در این زمینه میفرماید: هر صفتی که به ذهن شما خطور کند، خداوند خلاف آن است. پس هر چیزی که به فکر و خیال تو رسید بدان که خداوند خلاف آن است و همین طور خداوند خلاف آن چیزی است که در الازهر تدریس میشود و از آن منزه است. هر کس به دنبال توحید صحیح است باید آن را از درِ خانه اهل بیت مصطفی(ص) جستجو کند.

* اسم علی(ع) لرزه بر منافقان می اندازد

اولین معجزه در امیرالمؤمین اسم ایشان "علی" است که از اسماء خداوند است و همان طور که میدانید نامگذاری به نام های خداوند جایز نیست و این نام در واقع هدیه الهی به امیرالمؤمنین(ع) بود. تولد امیرالمؤمنین(ع) هم معجزه بود چون تنها کسی است که در کعبه متولد شد.

یک مژده به شما بدهم: اسم امام علی(ع) تا به امروز هم منافقان را میترساند. حتی امروز هم پس از گذشت قرن ها اسم علی(ع) لرزه بر منافقان می اندازد. امام علی(ع) بنا به نص، فاروق است. پیامبر ما میفرماید حب علی(ع) ایمان و بغض او نفاق است و میفرماید: کسی تو را دوست ندارد مگر مؤمن و هیچکس نیست که با تو دشمنی کند مگر منافق. پس علی(ع) است که فاروق میان مؤمنان و منافقان است.

امیرالمؤمنین (ع)کسی بود که دیوار کعبه برای مادرش شکافته شد تا وارد کعبه شود. در دنیا چه کسی را سراغ دارید که میلادش همچون میلاد امیرالمؤمنین(ع) باشد؟ مادر امیرالمؤمنین(ع) با خود میگفت آیا در خانه کعبه زایمان کنم؟ صدایی از ارکان کعبه شنید که: خانه مرا با ولادت این مولود مشرف کن. هنگامی که زمان زایمان حضرت مریم فرا رسید به او دستور داده شد که از حرم خارج شود، چون حرم مخصوص نماز است، اما قبله نماز محل تولد امیرالمؤمنین(ع) شد و این اتفاق در تاریخ دنیا رخ نداده است. امیرالمؤمنین(ع) همچنین در دامان پیامبر(ص) رشد و تربیت یافت.

* دشمنان او هم به علمش گواهی داده اند

امام علی(ع) در تمام زمینه ها امام و پیشتاز است. عجیب است که دشمنان او هم به علمش گواهی داده اند. خداوند تمام علوم پیامبر را به امیرالمؤمنین(ع) هم داده بود و هیچ علمی نبود که رسول خدا بداند مگر اینکه به امام علی(ع) هم آموزش داده بود و تمام صفات پیامبر(ص) به جز رسالت را دارا بود و تمام علوم را از رسول خدا فراگرفته بود.

حال یک سؤال مطرح می شود: برخورد اهل سنت با این حدیث چیست که: من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیة؟

ما دوستداران اهل بیت(ع) این حدیث را به خوبی می‌شناسیم و مجرای آن را میدانیم، اما اهل سنت مصر این حدیث را بر حکمای زمان تفسیر می‌کنند، به این معنا که هرکس بمیرد و حاکم زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلی از دنیا رفته و این یک معنا و تفسیر شنیع و زیانبار از این حدیث است. اما ما شیعیان برداشت متفاوتی از این حدیث داریم و مراد از امام زمان (عج) در این حدیث را امامان دوازده گانه می‌دانیم.
خبرگزاری حوزه