مستنداتی بر وجوب حجاب در جامعه از دیروز تا امروز

در این یادداشت ابتدا سعی می شود، پاسخی منطقی به ضرورت رعایت حجاب در جامعه اسلامی و چرایی حجاب، به معنای واقعی آزادی داده شود.

برای پاسخ به چرایی حجاب باید از چند جهت به ضرورت حجاب توجه کرد:

در چاره اندیشی ها همیشه تاریخ جز یکی از منابع و استنادات انسان ها بوده و از آن برای تصمیم گیری ها استفاده می شده است.

حجاب قبل اسلام در ایران:

با نگاه به تاریخ، مسئله حجاب از دیرباز برای ایرانیان قبل اسلام، طبق متون تاریخی از زمان مادها و در دوره های هخامنشی، اشکانی و ساسانی جزو جدا نشدنی فرهنگ ایرانی بوده و در میان زنان معمول بوده است.

با استناد به تصاویری از پوشش زنان بر روی کتبیه های موجود در مکان های باستانی مانند نقش رستم، تخت جمشید و همچنین بر روی ظروف و تندیس ها و مجسمه های حفاظت شده در موزه ها می توان گفت، با ورود اسلام در ایران، حجاب به کشور ایران وارد نشد؛ بلکه «تقویت و ضرورت» آن بیشتر مورد توجه قرار گرفت.

حجاب در تصاویری که متعلق به زنان اشرافی بوده که آن ها به عنوان الگویی برای زنان در طبقه پایین جامعه بودند، نیز به چشم می‌خورد، این موضوع را می توان برای روشنفکرانی که حرف از فرهنگ غنی ایران می زنند و علت عدم پیشرفت کشور را مسئله حجاب می دانند، یادآور شد؛ باید به دوستان ملی گرایی که ایران را بدون حجاب می خواهند، تذکر داد که ایران قبل از اسلام هم حجاب داشته است.

همچنین می توان در مورد حجاب قبل اسلام(باستان) به مقالات متعددی که وجود دارد، نیز مراجعه کرد.

 لزوم حجاب در ادیان بزرگ الهی

در ادیان مختلف بر ضرورت حجاب تاکید شده است که مثالی از آن ها را از نظر می گذرانیم:

در کتاب تورات اینگونه آمده است: «رفقه» در مقابل اسحاق که به او نامحرم بود، از شتر پیاده شد و خود را پوشاند تا چشم اسحاق به او نیفتد. از این مطلب روشن می شود که پوشش زن در مقابل نامحرم در شریعت حضرت ابراهیم (علیه السلام) نیز وجود داشته است. سفرپیدایش، باب 24، آیه 64 و 65

در دین یهود و مسیحیت هم منابعی در کتب آسمانی آن ها قرار دارد که می توان به آنه ا رجوع کرد و ضرورت حجاب را در آن ها دید.

بسیاری از مورخان و اندیشمندان رعایت حجاب را مرسوم می دانسته و در این باب سخن گفته اند؛ گرچه پوشش در بین اعراب مرسوم بوده و اسلام آن را بوجود آورده؛ اما در ملل غیرعرب به شدیدترین شکل آن رواج داشته و در ایران و بین یهود و ملتی که از یهود پیروی می کردند، نیز وجود داشته است. (اشتهاردی، ابوالقاسم، حجاب در اسلام، ص 50)

ارزش حجاب در تورات تا جایی بود که خطاکاران آن را دستور به باز کردن موقتی حجاب داده اند (تورات، سفر اعداد، باب 18:5)

در دین زرتشت بنا به گفته موبد رستم شهرزادی «پوشش زنان باید به گونه ای باشد که هیچ یک از موهای زنان از سر پوش بیرون نباشد» (مهرانگیز شهرزادی، مجموعه قوانین زرتشت، ص 65)

طبق متون تاریخی پوشاندن موی سر، داشتن لباس بلند، شلوار و چادر امری رایج در فرهنگ و دین مردم آن زمان بوده (فریدون پوربهمن، پوشاک در ایرانیان باستان، ص76)

و در آخر دین مسیحیت نه تنها در خصوص حجاب شریعت یهود را پیروی نکردند؛ بلکه در برخی موارد قدم را فراتر نهادند و با سخت گیری بیشتر بر وجوب حجاب تاکید کردند. (جان موریس، رابرتن، تاریخ جهان از آغاز تا پایان قرن بیستم، ترجمه منوچهر شادان ص 765)

در برخی کتاب ها نیز می خوانیم:

زنان راهبه مسیحی با رعایت پوشش و حجاب به خدمت مردم می رسیدند. آن ها مردم را به پرهیز از اعمال شهوت زا و پیروی از اعمال عفاف آفرین فرا می خواندند.

ارائه منابع و مستندات برای توجه ادیان به مسئله حجاب نشانگر هماهنگ بودن حجاب با فطرت آدمی و محدود نبودن به اقلیم، فرهنگ یا دین خاصی است

حال دین مبین اسلام به عنوان خاتم و کامل ترین دین در بین ادیان، این فرهنگ و اصل را پررنگ و تقویت کرده است و حجاب را برای حفظ جامعه از آلودگی و بالا بردن ارزش زنان در جامعه و حضور سالم آنان در اجتماع می داند.

در متن قرآن آیاتی قرار دارد که ضرورت حجاب را خاطرنشان کرده و آن را برهمگان واجب و ضروری می داند؛ آیاتی در سوره نور آیه 30-31 یا 159 احزاب که به رعایت حجاب خطاب به زنان پیامبر(ص) و زنان مومن اشاره می کند که اینها همه مستنداتی بر وجوب مسئله حجاب در جامعه است.

 حجاب نه تنها در آموزه های دینی به عنوان برنامه زندگی انسان ها قرار دارد؛ بلکه در ادیان و قبل اسلام (باستان) به عنوان امری ضروری به آن اشاره شده و محدود به دین نیست؛ اما دین کامل کننده آن است.

 انسانی که به وجود خدا و نیاز دین برای رسیدن انسان به کمال و رشد در تمام ابعاد انسانی معتقد است، باید به ضرورت حجاب در دین اسلام توجه کند. افرادی که دین مبین اسلام را پذیرفته اند، طبق آیات و روایات درباره حجاب دلیلی بر عدم رعایت حجاب ندارند و باید آن را جزیی از برنامه های زندگی خود قرار دهند و به عبارتی اگر معتقد به دین مبین اسلام هستیم، پس حجاب را باید به عنوان امری ضروری رعایت کنیم.

مبنای حکومت جمهوری اسلامی مبتنی بر اسلام است؛ از این رو قوانین جامعه نیز باید مبتنی بر این دین تنظیم شود؛ جامعه اسلامی باید شرایط را برای داشتن حجاب مردم و عدم ارتکاب مردم به جرم و گناه مهیا کند. این موضوع ناظر به فرمایش رهبر فرزانه انقلاب است که حکومت اسلامی باید مسیر بهشت را برای مردم هموار کند.

رسانه های غربی و برخی در داخل در هم نوایی با آنان آیه «لااکراه فی دین» را استدلال عمل نکردن به حجاب و اختیاری بودن آن قرار داده اند که در پاسخ به این موضوع می توان گفت: انتخاب دین مسئله ای است اختیاری؛ اما انتخابی عمل کردن در برنامه های دین باعث ایجاد یک تفکر ساخته ذهن بشر شده است و این دین نه مقدس است و نه انسان را به تعالی می رساند. مانمی توانیم دین انتخابی برای خود درست کنیم و به انتخاب خود بگوییم، اینجای دین را انجام و جای دیگر را انجام نمی دهیم. مثلا نمی شود مسلمانی نماز بخواند؛ اما روزه نگیرد!

عده‌ای از افراد می‌گویند حجاب تنها به زمان جاهلیت اختصاص داشت و امروزه کاربردی برای جوامع ندارد، این سوال پیش می آید که آیا امروز در کشورهای غربی که مسئله‌ای به نام حجاب موضوعیت چندانی ندارد، پدیده‌های ناگوار اجتماعی مانند تولد فرزندان نامشروع و روابط غیر اخلاقی رخت بربسته است؟ آمارهای فسادهای اخلاقی در جوامع غربی گواه چیست؟

در مقابل از فواید حجاب می توان به کاهش مفاسد اجتماعی، آرامش فردی در زنان و حفظ ارزش و مقام زن اشاره کرد؛ چرا که با استناد به آمار جرایم دادگستری بیشتر طلاق‌ها و اختلافات خانوادگی ریشه در بی‌حجابی دارد.

 همچنین طبق گزارش سازمان ملل از درصد تولدهای خارج از ازدواج سهم کشورهایی که حجاب را عامل عقب ماندگی می دانند را می توان مشاهده کرد:

این آمارها نشان دهنده معضلی است که دامنگیر کشورهای غربی شده و به دنبال چاره ای برای حل مشکل افزایش فرزندان نامشروع هستند.

آمار فرزندان نامشروع در این کشورها ﺗﺎ ﺳﺎﻝ 2012 به قرار زیر است:

کلمیبا 85 ﺩﺭﺻﺪ، ﺭﻭﺳﯿﻪ 27 ﺩﺭﺻﺪ، ﻟﻬﺴﺘﺎﻥ 22 ﺩﺭﺻﺪ، ﺭﻭﻣﺎﻧﯽ 31 ﺩﺭﺻﺪ، ﻣﺠﺎﺭﺳﺘﺎﻥ 45 ﺩﺭﺻﺪ، ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ 56 درصد، ﺁﻟﻤﺎﻥ 35 ﺩﺭﺻﺪ، ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ 28 ﺩﺭﺻﺪ، ﻫﻠﻨﺪ 47 ﺩﺭﺻﺪ ﻭ ﺍﺳﭙﺎﻧﯿﺎ 36 ﺩﺭﺻﺪ.

و نکته قابل تامل این است که سهم ایران و کشورهای اسلامی در این آمارها صفر است.

http://worldfamilymap.org/2014/ سایت جمعیت جهانی

 به هرحال افرادی هستند که حجاب را مانع پیشرفت جامعه و حرکت زنان در جامعه ایران می دانند، آن ها نمی خواهند ببینند که ایران طی این 36 سال گذشته از انقلاب، نامش در جوامع سیاسی می درخشد.

با وجود حجابی که آن را مانع می بینند، امروز ایران به عنوان یک جامعه اسلامی نقش مهمی در تصمیم گیری های بین المللی دارد؛ جامعه اسلامی ایران باعث رسوخ انقلاب خود تا قلب اروپا و آمریکا شده و در حال حاضر ایران نمود جهان اسلام و ام القرای آن است.

همچنین انقلاب اسلامی ایران تمام نظریه های سیاسی مبتنی بر جدایی دین از سیاست را با شکست روبروکرده و به عنوان قدرتی تصمیم گیرنده و تاثیرگذار در جهان خودنمایی می کند و باوجود کم لطفی برخی در داخل کشور، امروز، آموزه های انقلاب خمینی و شاگرد صالحش رهبر معظم انقلاب، مرزهای جغرافیایی را درنوردیده و قاره های دنیا را یکی پس از دیگری فتح کرده است و چه جالب است که امروز حجاب در فرانسه و بلژیک موضوع اصلی مجالس و کنگره آن هاست و بزرگترین نمود عفت و پاکدامنی را خطری بیخ گوش خود برای عقاید شیطانی خود می دانند.

 و اما سوال اساسی ما این است: آیا قرارگیری زن به عنوان کالا و شی یا استفاده تبلیغاتی از آن باعث پیشرفت می شود؟ شخصیت زن قبول می کند وجودش دستمایه ای برای پیشرفت دیگری باشد؟

اهمیت ندادن و تبیین نکردن این مسئله باعث شده که طبق فرمایش رهبر معظم انقلاب مبنی بر اینکه «نقاط ضعف ما نقاط قدرت دشمن است»، رسانه ها روی این موضوع فشار آورده و پایه های این بستر اجتماعی (حجاب) را دستخوش تزلزل کنند.

ضعف متولیان فرهنگ و مسئولان را نیز نمی توان در این مسئله نادیده گرفت؛ آن ها با بی توجهی به این مسئله و سهل انگاری در موضوع آن را پلی برای رسیدن به منافع خود دانسته و با کمرنگ نشان دادن و بی طرف دانستن نقش خود در این مسئله همیشه خواستار جلب رضایت هر دو طرف در ماجرا بوده اند؛ از یکسو سرمایه داران و مافیای بازار پارچه و لباس و از سویی مردم شریف ایران که این اوضاع را برنمی تابند.

و اما دو پیشنهاد:

موضوع حجاب باید با تنوع و خلاقیت مطرح شود؛ دیگر ارائه بحث های قدیمی و خشک و بی روح تاثیرگذار نیست مانند تابلوهای حجاب که در سطح شهر نصب شده اند؛ اینها باید با تنوع و خلاقیت مطرح بشود، مسائل باید با استنادات و آمارهای دقیق مطرح شود، رسانه‌ها بخصوص رسانه ملی اهتمام بیشتری بورزند و اگر تبلیغ حفظ حجاب را نمی کنند، حداقل تبلیغ سو در جهت بدحجابی و بی‌عفتی نکنند.

فراوان بودن مدلینگ غربی و نبودن لباس های با فرهنگ ایران اسلامی در بازار یکی از معضلات دیگر این موضوع فرهنگی و اجتماعی است، به دولت محترم پیشنهاد می شود قبل از اینکه نیروهای انقلابی و جوانان فعال فرهنگی که در بیان رهبر معظم انقلاب در ابتدای سال از آن ها یاد شد، وارد عمل بشوند و دست به حرکت عظیمی بزنند، خود دولت با افزایش نظارت بر این حوزه چه در واردات و قاچاق لباس و چه در طراحی و عرضه داخلی و مبارزه با برخی اقدامات برنامه ریزی شده و عامدانه جهت تخریب فرهنگ عفت و پاکدامنی در جامعه ضمن نهادینه سازی حجاب و عفاف، پرونده خوبی از خود در عرصه فرهنگ بر جای بگذارد.