جای خالی «آل محمد» در کمپین‌های عاشقان محمد(ص)
صدای شیعه: دیدم خیلی از این طرح‌ها را کسانی رقم زده‌اند که رسماً پیرو خاندان پیامبرند. پس چرا ذکری از «آل محمد» در میان نیست؟ولی حالا در این هنگامه‌ای که همۀ مسلمانان جهان یک‌دل و یک‌صدا شده‌اند و بیرق «یا محمد» را بلند کرده‌اند، چه جای این حرف‌های اختلاف‌انگیز؟
اتفاقاً نکته همین‌جاست که چرا باید تأکید بر «آل محمد» را اختلاف‌انگیز دانست. «آل محمد» را همۀ مسلمانان دوست دارند و برای آنها جایگاهی فوق‌العاده قائل‌اند. همۀ مسلمانان، حتی آنان که به صحابه ارادتی تام دارند، هنگام صلوات بر محمد(ص)، «آل محمد» را هم شریک می‌کنند. همۀ مسلمانان در منابع روایی خود این حدیث نبوی را دیده‌اند که مردم را از «صلوات ناقص و بی‌دنباله» بر پیامبر(ص) نهی می‌کند و یادآور می‌شود که در صلوات باید «آل محمد» را نیز جای داد.
این نگاه اکثریت مسلمانان به «آل محمد» است. حالا در این میان، اقلیتی نفرت‌انگیز هم پیدا شده‌اند که «محمد» را از «آل محمد» جدا می‌پسندند و هر بلایی که بر سر مسلمانان می‌آید از همین جداسازی است. آنها که «محمد» را بدون «آل‌محمد» علم کرده‌اند، نمی‌خواهند تفسیر دین محمد(ص) را از زبان عترت او بشنوند. با نگاه ناقص و سخیف خود به سراغ قرآن می‌روند و آن را چنان تفسیر می‌کنند که حملۀ تروریستی به هفته‌نامۀ فرانسوی را توجیه کند.
اما «شارلی ابدو» چرا جرأت توهین به حضرت محمد(ص) را به خود می‌دهد؟ چون «محمد» را تنها می‌بیند، بدون وکیل و وصی، یعنی همان‌گونه که خود ما مسلمانان، او را به جهان معرفی کرده‌ایم. «محمد» در نگاه اسلام‌ستیزان کسی است که قصه‌اش 1400 سال پیش به سر رسیده و تنها شمشیرش را برای پیروانش به یادگار نهاده است. آنها از «آل محمد» خبر ندارند که چگونه برای امتداد پیام «محمد» خون داده‌اند و خون دل خورده‌اند. نشنیده‌اند که «محمد» دو یادگار گرانبها در میان امت خود باقی گذاشته است: کتاب خدا و «آل محمد».
«محمد» در نگاه دشمنانش تک‌درختی است خشکیده در بیابان‌های حجاز که از پیروانش نمی‌توان انتظاری جز خشکی و خشونت داشت. آنها نمی‌دانند که این درخت پربار، میوه‌هایی دارد که در هر روزگاری تشنگان معرفت و راستی را سیراب می‌کنند. نمی‌دانند که همۀ مسلمانان، شیعه و سنی، به امامی از «آل محمد» اعتقاد دارند که در آخرالزمان ظهور می‌کند و - برخلاف تبلیغات اسلام‌ستیزان - نه «ضدمسیح»، که همراه مسیح(ع) است.
باید به جهانیان گفت که پیامبر بعد از حضرت عیسی(ع) را باید از میوه‌هایش شناخت. این نکته‌ای است که دکتر «توماس مک‌اِلوِین» - کشیش مسلمان‌شدۀ آمریکایی - آن را در کتاب‌مقدس کشف کرده و در کتاب خود - «اسلام در کتاب‌مقدس» - آورده است:
«حضرت عیسی(ع) در آیات 15 تا 20 باب هفتم انجیل متی می‌گوید: «از پیامبران دروغین بر حذر باشید. آنان در لباس گوسفندان نزد شما می‌آیند، اما در باطن، گرگان درنده‌اند. آنها را از میوه‌هایشان خواهید شناخت. آیا انگور را از بوتۀ خار و انجیر را از علف هرز می‌چینند؟ به همین سان، هر درخت نیکو میوۀ نیکو می‌دهد، اما درخت بد میوۀ بد. درخت نیکو نمی‌تواند میوۀ بد بدهد، و درخت بد نیز نمی‌تواند میوۀ نیکو آورد. هر درختی که میوۀ خوب ندهد، بریده و در آتش افکنده می‌شود. بنابراین، آنان را از میوه‌هایشان خواهید شناخت.» از طرفی در مکاشفۀ یوحنا، باب 22 آیۀ 2، ذکر درختی با 12 میوه به میان آمده است: «در دو طرف نهر، درخت حیات بود که دوازده بار میوه می‌داد، یعنی هر ماه یک بار. و برگ‌های آن برای شفای قوم‌ها بود.» این حقانیت حضرت محمد(ص) و 12 امام پس از ایشان را ثابت می‌کند.»
صلوات بدون «آل محمد» - به فرمودۀ خود محمد(ص) - «بتراء» است و بی‌دنباله، همچنان‌که نام و پیام محمد(ص) هم بدون فاطمه(س) و فرزندانش، «ابتر» می‌ماند. من عاشق محمدم، صلّی ا.... علیه «و آله» و سلّم./ قدس
انتهای پیام