لذت جنسی عروسکی !!

صدای شیعه: زنا، همجنس بازی (لواط و مساحقه)، خود ارضایی (استمناء و استشهاء) و هر آنچه که بیرون از رابطه با همسر شرعی واقع شود از نظر اسلام حرام است؛ چه به روشهایی باشد که از گذشته، بین منحرفین جنسی وجود داشته است؛ مانند همجنس بازی که قرآن کریم قوم لوط را آغازگر این انحراف معرفی می کند و چه روشهای نویی باشد که به تازگی پدید آمده است؛ مانند همین بهره گیری از عروسکهای انسان نمایی که به همین منظور تولید و روانه بازارهای جهانی شده اند. لذت جویی و رفع نیاز جنسی به حکم اسلام، تنها در محدوده ازدواج و فقط در قالب ارتباط با همسر، حلال و جایز است و غیر آن به هر نوع و شکل که باشد حرام است و ممنوع.

انسان موجودی است آسیب پذیر که حفظ جان و بقای نسلش در گرو فعالیتهایی است که باید انجام دهد تا خود و نسلش باقی بماند. فعالیتهایی که برخی آسان هستند و برخی دشوار. نوع اول مانند نفس کشیدن و نوع دوم مانند تلاش برای به دست آوردن خوراکی برای خوردن، فراهم کردن جایی برای زیستن و مصون ماندن از سرما و گرما و هر آنچه سلامت و حیات او را تهدید می کند و این اختصاصی به انسان ندارد و قانونی است که هر موجود زنده ای از آن پیروی می کند.
برای اینکه انسان به نوع دوم تن دهد و سختی های آن را به جان بخرد خداوند متعال در او، نیاز و لذتی قرار داد تا در مثل خوردن برای زنده ماندن، با گرسنگی نیاز به غذا را حس کند و به شوق لذت خوردن، تمام دشواری های کسب و کار را به جان بخرد.
یکی از این فعالیتهای حیاتی، اختیار همسر، تشکیل خانواده و تولد فرزند است که در قالب ازدواج رخ می دهد. نیاز به همسر  از یک سو و لذت ارتباط با او از سوی دیگر همان دو عاملی هستند که انسان را وا می دارد با آگاهی از تمام سختی های ازدواج به فکر تشکیل خانواده افتاده به عشق آن لذتها و پاسخ به نیازهای فطری، همسری برگزیند و به فرزندان خود عشق بورزد و همه برای این است که نسل انسان منقرض نشود. [1]
بنابراین در مواجهه با هر نیاز و لذتی که برخاسته از فطرت و خلقت الهی انسان است باید مقدمات و هدف را شناخت و از هم تفکیک کرد و توجه داشت که رفع نیاز و لذت بردن هدف نیستند؛ نه تهیه ی غذا هدف است و نه لذت بردن از خوردن آن؛ بلکه اینها مقدمه اند برای سالم و توانا ماندن برای بندگی خدا.
ندانستن و یا غفلت از این مهم سبب می شود انسان، رفع نیازهای فطری و لذت بردن از آنها را هدف انگاشته تلاش کند تا به هر قیمتی که شده آن نیاز برطرف و آن لذت احساس شود. روابط جنسی گوناگونی که خارج از مرز حلال و شرعی آن یعنی ازدواج، ابداع و ترویج می شود همه در یک اصل مشترکند و آن لذت محوری و بی توجهی به هدف از این نیاز فطری است.
با توجه به اصل یاد شده، در دین اسلام هر گونه رابطه و رفع نیاز جنسی خارج از حریم ازدواج ، ممنوع است:
وَ الَّذینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ (5) إِلاَّ عَلى‏ أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومینَ (6) فَمَنِ ابْتَغى‏ وَراءَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ العادُونَ (مومنون:7)
و آنان (اهل ایمان) که نگه دارنده دامنشان [از شهوت‏هاى حرام‏] اند؛ مگر در [کام جویى از] همسران یا کنیزانشان، که آنان [در این زمینه‏] مورد سرزنش نیستند. پس کسانى که در بهره گیرى جنسى، راهى‏ غیر از بهره گیری از همسر و کنیز [2] جویند، تجاوزکار از حدود حق‏ هستند.[3]

برای همین وقتی از امام صادق (علیه السلام) حکم شرعی خود ارضایی را می پرسند حضرت با استناد به همین آیه می فرماید: خدا آن را در کتاب خود حرام کرده است «قَدْ نَهَى اللَّهُ عَنْهُ فِی کِتَابِه‏» [4].
از نوع استدلال حضرت پیداست که این حکم اختصاصی به خودارضایی ندارد و هر آنچه که لذت جویی و رفع نیاز جنسی که خارج از دایره ازدواج باشد به حکم قرآن، حرام است.
و  این اختصاصی به دین اسلام ندارد و روابط نامشروع در تمام ادیان الهی ممنوع بوده است.[5]
یکی از دلایل ممنوعیت آن هم به تعطیلی کشانده شدن هدف از این نیاز فطری، یعنی تداوم نسل است (افزون بر ضررهای گوناگونی که در پزشکی و علوم اجتماعی و ... برای آن برشمرده اند). قرآن کریم در خطاب به همجنس بازان پرده از این راز برداشته و می فرماید:
«أَ إنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبِیلَ» (عنکبوت:29) : آیا شما با مردان آمیزش مى‏ کنید و راه [ادامه نسل‏] را قطع مى‏ نمایید.
با این حال همیشه کسانی هستند که با هدف نیازهای فطری انسان بیگانه اند و همواره بر طبل لذت بری بی حد و مرز می کوبند و با ساخت ابزار و روشهایی تلاش می کنند دیگران را هم با خود به سوی «لذت محوری» و «رفع نیازهای درون به هر قیمتی» سوق داده آنها را از مسیر بندگی خدا؛ یعنی یک زندگی سالم، آرام و در مسیر پویایی دور کنند.
به پاس داشت حرمت انسان و تأمین هدف از نیازهای فطری او و داشتن خانواده و جامعه ایی سالم، آرام و پویا در جهت بندگی خدا، شرع مقدس اسلام هرگونه ارتباط، کسب لذت و رفع نیاز جنسی خارج از محدوده تعریف شده دینی را ممنوع کرده و حرام  می داند.

بنابراین زنا، همجنس بازی (لواط و مساحقه)، خود ارضایی (استمناء و استشهاء) و هر آنچه که بیرون از رابطه با همسر شرعی واقع شود از نظر اسلام حرام است؛ چه به روشهایی باشد که از گذشته، بین منحرفین جنسی وجود داشته است؛ مانند همجنس بازی که قرآن کریم قوم لوط را آغازگر این انحراف معرفی می کند [6] و چه روشهای نویی باشد که به تازگی پدید آمده است؛ مانند همین بهره گیری از عروسکهای انسان نمایی که به همین منظور تولید و روانه بازارهای جهانی شده اند. لذت جویی و رفع نیاز جنسی به حکم اسلام ، تنها در محدوده ازدواج و فقط در قالب ارتباط با همسر حلال و جایز است و غیر آن به هر نوع و شکل که باشد حرام است و ممنوع. [7]
با همین ملاک که از آیات و روایات به دست می آید فقهای اسلامی نیز حکم به حرمت هر گونه لذت جویی و رفع نیاز جنسی خارج از این چهارچوب داده اند. که یا به شکل موردی و بیان مصداق است؛ مانند حکم به حرمت خود ارضایی [8] و یا حکم کلی است که هر کامیابی و ارتباط جنسی خارج از محدوده حلال تعریف شده را منع می کند. [9]
نتیجه اینکه:
کامیابی و رسیدن به لذت، در قالب رفع نیازهای فطری، تنها در محدوده حلال آن که آفریدگار ما مشخص کرده و یا از آن منع نکرده است جایز و سازنده است و اما خارج از آن چهارچوب افزون بر آثار مخرب فردی و اجتماعی، از نظر اسلام حرام و ممنوع است. یکی از این نیازها میل جنسی است که تنها راه صحیح پاسخ به آن ازدواج است و از نظر اسلام هر شیوه و روشی غیر از ازدواج برای رفع آن نیاز و کامیابی از آن، ممنوع است.
پی نوشت:
1. ر.ک به المیزان، ترجمه، ج4، ص286 و ج13، صص120-123
2. ارتباط جنسی با کنیز هم یکی از روابط حلال اسلامی است که احکام و شرایط خاصی دارد و چون امروز مصداق بیرونی ندارد از ورود به بحث آن خودداری می کنیم.
3. مرحوم راوندی در شرح این آیه می نویسد: یعنی هر کس غیر از زوجه و کنیز را [برای رفع نیاز جنسی و کسب لذت] طلب کند از حلال به حرام تعدی کرده است. فقه القرآن (للراوندی)، ج‌2، ص: 144
4. وسایل الشیعة ج28 ص 364
5. المیزان ذیل آیات 151-153 انعام و ترجمه، ج13، ص120
6. اعراف : 80
7. ارتباط جنسی با کنیز هم یکی از روابط حلال اسلامی است که احکام و شرایط خاصی دارد و چون امروز مصداق بیرونی ندارد از ورود به بحث آن خودداری کردیم.
8. المبسوط فی فقه الإمامیة، ج‌4، ص: 242
9. إیضاح الفوائد فی شرح مشکلات القواعد، ج‌3، ص: 131

نویسنده: امید پیشگر

منبع: تبیان