(
امتیاز از
)
ازدواجهاي اينترنتي خير است يا شر؟
در قديم، مراسم خواستگاري رسم و رسوم خاصي داشت. مادر پسر به چند تن از زنان فاميل، ميسپرد که اگر دختري با شرايط مناسب سراغ دارند به او معرفي کنند.
پس از مدتي يکي از اين زنان دختري را انتخاب و به‌همراه يک يا چند نفر از زنان خانواده داماد سرزده به خانه او ميرفتند تا دختر را ببينند. در جامعه سنتي زن و مرد قبل از ازدواج همديگر را نمي‌ديدند و اين بزرگترها بودند که براي آنها تصميم مي‌گرفتند.
البته امروز هم هستند جواناني که همديگر را نديده تصميم به ازدواج مي‌گيرند؛ حقيقت فقط شکلش فرق کرده است. ازدواج‌هايي که جرقه آشنايي‌شان توسط کليدهاي حروف‌نگاري کامپيوتر زده مي‌شود.
اينترنتي شدن روابط اجتماعي در جامعه امروز و استفاده از وسايلي همچون اينترنت جزو لاينفک زندگي افراد شده و در واقع دنياي جديد شيوه نويي را براي زندگي مي‌طلبد. از همين‌رو زندگي نسل جديد با نسل گذشته متفاوت شده است.
ازدواج اينترنتي يکي از پديده‌هاي جديدي است که در جامعه ايران مطرح شده به‌طوري‌که افراد به‌راحتي وارد سايت‌هايي مي‌شوند و شروع به دوستيابي و گفت‌وگو (چت) با افراد ناشناس مي‌کنند.
طبق آمار اداره‌کل مطالعات اجتماعي و بررسي‌هاي اجتماعي ناجا، 63 الي 68 درصد چترومها در اختيار جوانان قرار دارند خصوصاً جوانان ايراني که حتي گوي سبقت را از مردم امريکا و کانادا هم ربوده‌اند. ازدواج در اينترنت اولين بار در کشور فرانسه و حومه‌هاي شهر پاريس مطرح شد و در کشور ما هم موضوع دوستيابي رايانه‌اي و گاهي ازدواج اينترنتي از حدود 2-3 سال پيش در بين عموم رواج پيدا کرد.
تا جايي‌که چندين سايت نيز در اين مورد به‌وجود آمده و اقدام به عضويابي کرده؛ اما آنچه مهم است عواقب و مشکلاتي است که پس از عضويت يا مراجعه به چنين سايت‌هايي در بين جوانان به‌وجود آمده است.
مديرکل فرهنگي و تربيتي سازمان ملي جوانان در اين‌باره مي‌گويد: از آنجا که انتخاب همسر مناسب بنيادي‌ترين مبناي تشکيل زندگي است و شيوه سنتي، ديگر پاسخگوي مناسبي براي اين تصميم مهم نيست با نگاهي کوتاه به دنياي اينترنت و تفحصي کوتاه در فضاي سايبر متوجه مي‌شويم اينترنتي شدن روابط اجتماعي در جامعه امروز ايران به طرز ناباورانه‌اي بيان کننده اين واقعيت است که دوستي‌ها در دنياي مجازي به شکل نگران کننده‌اي در حال تبديل شدن به يک فرهنگ پذيرفته شده است.
روند قابل قبول تر در غرب
مجيد اميدي- مديرکل فرهنگي و تربيتي سازمان ملي جوانان شهرکي معتقد است: در غرب ارتباط از طريق اينترنت تقريبا روند تاييد شده و قابل اطمينان را طي مي‌کند و طرفين پس از اينکه تصميم به ازدواج گرفتند شرايط خود را صادقانه بيان کرده و با هم ازدواج مي‌کنند.
اما چون در کشور ما اين فرهنگ وجود ندارد، آنچه در چترومها بيان مي‌شود اکثرا دروغ است و اين دروغ‌ها باعث فروپاشي خانواده پس از ازدواج مي‌شوند چرا که طرفين بعد از ازدواج واقعيت‌هاي فرد مقابل را از نزديک مي‌بينند.
او در ادامه مي‌گويد: نگاه پسران به مقوله همسريابي اينترنتي صرفاً نوعي سرگرمي است. اما دختران از شيوه همسريابي اينترنتي براي انتخاب همسرِ مناسب استفاده مي‌کنند. اميدي يادآور مي‌شود: اگر جنبه آگاهي بخشي اين وسيله ناديده گرفته شود و با نگاهي احساسي و همراه يا ناآگاهي، فرد بخواهد همسرش را از طريق اينترنت برگزيند و نقش اينترنت در تشکيل خانواده بر پايه احساسات، بنا شود، اينترنت را نبايد در انتخاب همسر استفاده کرد اما اگر اين وسيله بر آگاهي و آشنايي بيشتر طرفين ازدواج بيفزايد،کار بسيار پسنديده‌اي است.
ورود اينترنت به جوامع در حال توسعه‌اي همچون ايران در کنار تمام محاسن و نوآوري‌هايي که به دنبال داشته داراي جوانب منفي و آثار سويي نيز است. اميدي در اين‌باره مي‌گويد: اين نوع ارتباط زماني مي‌تواند به يک آشنايي سالم تبديل شود که با بلوغ هيجاني هر دو فرد، نظارت موسسات ذي‌صلاح در اين امر و استفاده از متخصصان و مشاوران در حوزه‌هاي ديني و ازدواج همراه شود.
از طرفي اگر خانواده‌ها خيلي بدبينانه به اين وسيله ارتباطي نگاه کنند قطعا فرزندانشان به شکل ديگري آسيب خواهند ديد چرا که اينترنت واقعيت روز جامعه ماست و نمي‌توانيم اين واقعيت را انکار کنيم اما اين سخن نيز به آن معنا نيست که فرزندمان را در برابر ابزارهاي جديد تنها رها کنيم.
گفته مي‌شود 80 درصد دانشجويان در معرض خطر اعتياد به اينترنت قرار دارند که بيش از 14 درصد آنها بيش از 20 ساعت در هفته زمان شان را در فضاي مجازي و اينترنت مي‌گذرانند. در کشور ما هنوز فرهنگ استفاده مناسب از چنين فضايي وجود ندارد.
اما صحبت‌هاي مهشيد شريف مشاور امور روان شناسي و رفتار اجتماعي نيز در اين‌باره شنيدني است.
او مثبت يا منفي بودن اين مدل ازدواج را بستگي به ديدگاه و طرز فکر طرفين مي‌داند و در ارتباط با نکات مثبت آن مي‌گويد: در اين مدل از ازدواج فرد خود فعالانه در جستجوي جنس مخالف شرکت مي‌کند به‌همين دليل بايد به درجاتي از خودشناسي برسد و شخصي را پيدا کند که به خصوصيات او نزديک باشد. حاشيه‌هايي که در ازدواجهاي سنتي وجود دارد در اين مدل کمتر ديده مي‌شود و معمولا بدون تشريفات صورت مي‌گيرد.
او اشاره‌اي نيز به نکات منفي آن دارد مانند: زبان جديدي که در آن کلي‌گوئي‌ها گفته مي‌شود و شناخت‌ها نسبت به هم کامل نيست و از طرف ديگر برداشت‌ها و مقصودها درست منتقل نمي‌شود همچنين افراد براي درک يکديگر از تصوير‌سازي ذهني استفاده مي‌کنند و با يک دنياي انتزاعي روبه‌رو هستند. در اين مدل ازدواج‌ها نيز ديگران حضور ندارند و فرد به تنهايي تصميم مي‌گيرد.
به‌جاي ترويج ازدواج طلاق را کاهش دهيم
جعفر اردبيلي عضو هيات علمي دانشگاه و مدير موسسه امين نيز با اشاره به اينکه در ازدواجهاي اينترنتي شخصيت دوم و سوم افراد بروز مي‌کند مي‌گويد: در اين مدل، قبل از ازدواج لايه پنهان شخصيت ديده نمي‌شود و بعد از آن شخصيت واقعي رو مي‌شود که مشکلاتي را براي افراد در زندگي زناشويي به‌وجود مي‌آورد.
او ضمن بيان اين مطلب که اين افراد سعي مي‌کنند آرزوهايشان را بيان کنند نه واقعيت موجود در زندگيشان را، ادامه مي‌دهد: اينترنت يک ابزار است و اگر از آن به شکل صحيح استفاده شود مي‌تواند مانند هر ابزار ديگري مفيد باشد. اردبيلي موسسات همسريابي معتبر را مفيد مي‌داند چرا که به اعتقاد او در اين موسسات علاوه بر دختر و پسر، مشاور متخصص نيز حضور دارد و تصميم‌گيري براي ازدواج 3 طرفه است و کار به شکل کارشناسي جلو مي‌رود.
او با اشاره به اينکه به‌جاي بالا بردن آمار ازدواج بايد سعي شود آمار طلاق پايين بيايد مي‌گويد: با هر ازدواج ناصحيح و طلاق، هر خانواده حدود 70 ميليون ريال به خاطر هزينه ازدواج متضرر مي‌شود که نهايتاً اين زيان باعث هدر رفتن اموال کشور و در مجموع معادل دو ماه و نيم پول نفت يعني 12 ميليارد دلار مي‌شود بنابراين بهتر است ازدواج‌ها به شکل صحيح صورت گيرد که منجر به طلاق نشود. تهيه کننده:ناهيد محمدپور
انتهای پیام