جایگزین کردن زبان اردو به جای فارسی توطئه انگلستان بود

صدای شیعه: علی اکبر شاه‌جعفری، دبیر بنیاد زبان فارسی هند در ابتدای این همایش گفت: اینکه بتوانیم با مشارکت موسسه اردو کنفرانسی را برگزار کنیم در واقع آغاز یک سفر است برای بازیابی همان میراثی که یک موقعی زبان فارسی به زبان اردو سپرده بود. اینکه این زمان را انتخاب کردیم به این دلیل است که  به نظر می‌رسد در این دوره زبان فارسی در هند به افول گراییده است. در آخرین دوره مغولان هندی، بعد از اورنگ‌زیب تا بهادرشاه ظفر بیشتر شاعران پراکنده شدند. پیش از آن مراکز علمی و تمامی شاعران از گوشه و کنار جهان ادب فارسی در دربار جمع بودند و بعد از اورنگ‌زیب نظمی که در این دربارها وجود داشت بهم خورد.
وی افزود: آن مرکزیت اصلی به مراکز مختلف منطقه‌ای و جاهایی مثل کشمیر و اورنگ‌آباد تبدیل شد. مراکزی که شاعران پراکنده  به آنجا رفتند و کارهای خود را آنجا ادامه دادند. در این دوره بیشتر شاعران توجهشان به نقد شعر بود تا خود شعر. اگر تعدادی چند از شاعران معروف هندی را جدا کنیم، بقیه شاعران بیشتر نقد ادبی کار کردند و این دلیلی بود که بهترین رونق را در این زمان در هند ایجاد کرد و کتاب‌های زیادی در این زمینه  نوشته شد.
دکتر شاه‌جعفری ادامه داد: موضوع دیگری که نویسندگان و شاعران به آن روی آوردند تدوین لغت‌نامه بود و بهترین لغت‌نامه‌های که هنوز هم منبع و مرجع برای فارسی‌زبان افغانستان، تاجیکستان، ایران و هند مثل فرهنگ آنندراج است در همین دوره تدوین شده است.  این پروژه از طریق یکسری افراد که در واقع علاقه‌مند به این کار بودند و اهمیت این کار را می‌دانستند شروع شد و فرهنگ‌های زیادی در استقبال از اینها نوشته شد و کار در همین دوره انجام شد.
این استاد زبان فارسی به روزنامه‌های فارسی زبان اشاره و بیان کرد: نخستین چاپخانه‌ای که در هند تاسیس شد، روزنامه‌های فارسی که در هند چاپ شد و نخستین روزنامه جهان فارسی که اول در هند چاپ شد در همین دوره است و همینطور تذهیب نسخ خطی و خود نسخ خطی به‌عنوان یک موضوع بروز کرد و مردم برای حفظ این آثار فکر کردند، چون می‌دانستند که توطئه‌ی انگلیسی‌ها می‌خواهد زبان فارسی را از بین ببرد و باید برای حفظ این آثار سعی کنیم. یکی از این توطئه‌ها جایگزین‌کردن زبان اردو به جای فارسی بود. آنها می‌دانستند که زبان‌های دیگر هندی را نمی‌شود جایگزین فارسی کرد و این البته برای ما فارسی زبانان بهتر شد، چون تنها زبانی که می‌توانست این میراث را از نظر زبانی تا 30 درصد و از نظر محتوای تا 70 الی 80 درصد حفظ کند زبان اردو بود.در این دوره کارهای زیادی انجام شده است. برای همین سعی‌مان این بود که درمورد این دوره و کارهای که در این دوره انجام شده است سمیناری برگزار کنیم تا پژوهشگران مخصوصا از جهان فارسی از کشورهای مختلف به این دوره بپردازند.
وی در پایان صحبت هایش گفت: خوشبختانه ما تقریبا 50 مقاله برای این کنفرانس دریافت کردیم که از بین آنها 30 مقاله را برای ارایه در جلسات علمی در دو روز انتخاب کردیم. اینها مقالات خوبی است و برنامه این است که این سمینار دایمی باشد. بعد از پایان آمدن این سمینار اگر به 60 الی 70 درصد اهداف خود رسیدیم موفق بوده ایم.
در این مراسم سفیر کشورمان در هند، غلامرضا انصاری نیز سخنرانی کرد. انصاری گفت: دولت و مردم هند برای حفظ هویت فرهنگی خود ارزش بسیار بالایی قائل است و به تنوع فرهنگ غنی خود افتخار می‌کند اما به گفته دانشمندان و ملت این کشور، این اسلام و زبان فارسی است که نقش بسیار بسیار ارزنده ای در تمدن هند داشته است.
انصاری افزود: نکته اصلی پیام خود به این گردهمایی را نیز از سخنان ناندرا مودی نخست وزیر هند می گیرم که در آن مراسم تاکید کرد اسلامی که به هند آمد، اسلام ایران؛ اسلام مولوی ؛ اسلام حافظ و اسلام سعدی بود و این اسلامی بود که مورد قبول ملت هند قرار گرفت.
انصاری در ادامه تاکید کرد: وقتی به این افراد اشاره می شود یعنی این اسلام، پر از عشق و محبت و خدمت به خدا و خلق است.
وی در خاتمه سخنان خود اظهار امیدواری کرد که این کشور ها در سال های آینده با اتکا به چنین نشست ها و سمینارهایی بتوانند در جهت گسترش زبان فارسی قدم بردارند چرا که گسترش زبان فارسی در واقع خدمتی به فرهنگ و تمدن بشری است.
یکی دیگر از سخنرانان این همایش پرفسور آذرمیدخت صفوی بود. استاد ادبیات فارسی دانشگاه علیگر و رئیس سابق بنیاد فارسی هند به این نکته اشاره کرد که برای فهم ادبیات فارسی ما به سه رشته نیاز داریم. این سه رشته تاریخ، زبان اردو و زبان فارسی هستند. بعد از این نکته وی بسیار ابراز خشنودی کرد که در این همایش دو روزه عالمان این سه رشته دور هم جمع شدند.
این فارسی پژوه در ادامه صحبت هایش بیان کرد که در حق بیدل دهلوی بی‌انصافی شده و آنطور که می‌بایست به وی پرداخته نشده است. پروفسور صفوی در ادامه افزود: بدون شناخت سبک هندی نمی‌توان بیدل را درک کرد.
در این همایش محققان و پژوهشگران زبان و ادبیات فارسی از کشورهای هند، ایران و تاجیکستان شرکت کرده اند. در ایران هم تیمی برای ارائه مقاله و همچنین امضای تفاهمنامه به دهلی سفر کرده اند.
در همین راستا یکی از برنامه های افتتاحیه امضای تفاهم نامه ای میان موسسه سروش مولانا و بنیاد زبان فارسی هند بود. در این تفاهم مقرر شده که هر دو نهاد در راستای بسط زبان فارسی تلاش هایی مستمر انجام دهند.
امروز روز دوم این همایش برگزار شد و استادان و پژوهشگران زبان فارسی به ارائه مقاله‌های خود پرداختند.
سمینار دو روزه بین‌المللی ادب فارسی در اواخر دوره مغول (1857-1710) با نگاه ویژه به آثار میرزا عبدالقدیر بیدل از سوی بنیاد فارسی هند روز گذشته در دهلی نو پایتخت هند آغاز شد.

منبع: ایبنا