(
امتیاز از
)
از دامن بلند شخصیت کارتونی تا آرایش غلیظ دختر بازیگر !
صدای شیعه : تماشای دامنی بلند که با افکت های کامپیوتری برای شخصیت زنی انیمیشنی طراحی شده از یک سو و آرایش غلیظ و خیره کننده هانیه توسلی در فیلمی دیگر، هر دو در کنار هم شگفتی زا نیست؟!
***
چند شب پیش به طور اتقاقی دو فیلم سینمایی از سوپرمارکت محل که این روزها نسخه های با کیفیت فیلم های از پرده پائین آمده و یا به پرده نرفته را در کنار قوطی رب و دبه ماست با نرخی متغیر بین 1200 تا 1500 به فروش می رسانند خریدم. ده دقیقه ای از دیدن انیمشین گربه چکمه پوش که اشتباها به جای گارفیلد خریده بودم نمی گدشت که معلوم شد شرکت پخش کننده ایرانی این فیلم در دو سکانش برای شخصیت های زن کارتونی "دامن بلند" طراحی کرده بود!
پس از دیدن این همه ریز بینی شرکت پخش انیمیشن که حتی فیلم را به 80 دقیقه کاهش داده و سانسور کرده، تعجب کرده بودم سی دی فیلم "عاشق" را این بار هم اشتباها به جای فیلمی دیگر در دستگاه گذاشتم و به تماشای آن نشستم.
باز هم تعجب، حاصل تماشا بود. اما این بار صورت مسئله تفاوت می کرد و صورت و چهره ملات کاری شده (همان آرایش غلیظ قدیم!)خانم هانیه توسلی برایم شگفتی زا می شد. این تعجب هنگامی به خود جان می گرفت که چند دقیقه قبل در یک انیمشین که قاعدتا مخاطب آن کودکان بودند برای پای زنان "دامن بلند" ترسیم شده بود اما در "عاشق" و در سکانسی که پرستار خانه (با تاکید بر جایگاه پرستار!) در جشن تولد مرد صاحب خانه (بازهم تاکید بر تولد مرد و ارتباط آن با پرستار) شرکت کرده بود با لباس و آرایشی دیده می شد که شاید تنها دختر خانم های "عروس" در مجلس زنانه حاضرباشند آنطور حضور پیدا کنند!
***
هدف از ذکر این دو مورد نه تنها خبری کردن دو اتفاق شاید ساده و نقل آن و نه اعتراض به افراط و تفریط ها بود. نکته تنها یک "پرسش" است.
ز اینکه اصلا کدام طرف ماجرا افراط بوده و کدام طرف تفریط هم باید گذشت و در مقام انتخاب پس از ارزش گذاری هم نبابست که ایستایی داشت. سئوال اینکه "میزان و معیار" در ارزیابی و ممیزی محصولات فرهنگی عمومی در حاکمیت فعلی چیست؟ ممیزی های فرهنگی اوائل انقلاب و دهه شصتی معروف است و دوران اصلاحات نیز فارق از ریز شدن در واقعیت به برخی آزادی های فرهنگی، زمانی شهرت یافت و تاکنون نیز به همان مشهور است تا آنجا که یکی از نشریات انصارحزب الله در همان زمان کاریکاتوری منتشر کرد که مهاجرانی وزیر فرهنگ و ارشاد اصلاحات در کسوت ناخدای کشتی تایتانیک طراحی شده بود. اما الان واقعیت ممیزی کجاست و جدای از نگاه بر زشت و یا زیبا بودن هر مدل از آنچه ممیزهای دولت های پیشین تاکنون شهرت یافته اند نظام فعلی ارزیابی با کدام معیار در حال فعالیت است؟ بی شک پاسخ به این پرسش خود پایه نقد و یا تقدیر رویه موجود و حاکم خواهد بود. اما اگر نتوان پاسخ مشخصی نیز برای آن پرسش پیدا کرد، "مذبذب" بون فرهنگی یا عمیق شدن استانداردهای دوگانه فرهنگی در سیاستگذاری های کشور وصف حال ما می شود. امری که همگان بر نکوهش آن متفق اند. چه آن که گروه مقابل را افراطی و یا گروهی که دیگری را تفریطی می خواند.
انتهای پیام
***
چند شب پیش به طور اتقاقی دو فیلم سینمایی از سوپرمارکت محل که این روزها نسخه های با کیفیت فیلم های از پرده پائین آمده و یا به پرده نرفته را در کنار قوطی رب و دبه ماست با نرخی متغیر بین 1200 تا 1500 به فروش می رسانند خریدم. ده دقیقه ای از دیدن انیمشین گربه چکمه پوش که اشتباها به جای گارفیلد خریده بودم نمی گدشت که معلوم شد شرکت پخش کننده ایرانی این فیلم در دو سکانش برای شخصیت های زن کارتونی "دامن بلند" طراحی کرده بود!
پس از دیدن این همه ریز بینی شرکت پخش انیمیشن که حتی فیلم را به 80 دقیقه کاهش داده و سانسور کرده، تعجب کرده بودم سی دی فیلم "عاشق" را این بار هم اشتباها به جای فیلمی دیگر در دستگاه گذاشتم و به تماشای آن نشستم.
باز هم تعجب، حاصل تماشا بود. اما این بار صورت مسئله تفاوت می کرد و صورت و چهره ملات کاری شده (همان آرایش غلیظ قدیم!)خانم هانیه توسلی برایم شگفتی زا می شد. این تعجب هنگامی به خود جان می گرفت که چند دقیقه قبل در یک انیمشین که قاعدتا مخاطب آن کودکان بودند برای پای زنان "دامن بلند" ترسیم شده بود اما در "عاشق" و در سکانسی که پرستار خانه (با تاکید بر جایگاه پرستار!) در جشن تولد مرد صاحب خانه (بازهم تاکید بر تولد مرد و ارتباط آن با پرستار) شرکت کرده بود با لباس و آرایشی دیده می شد که شاید تنها دختر خانم های "عروس" در مجلس زنانه حاضرباشند آنطور حضور پیدا کنند!
***
هدف از ذکر این دو مورد نه تنها خبری کردن دو اتفاق شاید ساده و نقل آن و نه اعتراض به افراط و تفریط ها بود. نکته تنها یک "پرسش" است.
ز اینکه اصلا کدام طرف ماجرا افراط بوده و کدام طرف تفریط هم باید گذشت و در مقام انتخاب پس از ارزش گذاری هم نبابست که ایستایی داشت. سئوال اینکه "میزان و معیار" در ارزیابی و ممیزی محصولات فرهنگی عمومی در حاکمیت فعلی چیست؟ ممیزی های فرهنگی اوائل انقلاب و دهه شصتی معروف است و دوران اصلاحات نیز فارق از ریز شدن در واقعیت به برخی آزادی های فرهنگی، زمانی شهرت یافت و تاکنون نیز به همان مشهور است تا آنجا که یکی از نشریات انصارحزب الله در همان زمان کاریکاتوری منتشر کرد که مهاجرانی وزیر فرهنگ و ارشاد اصلاحات در کسوت ناخدای کشتی تایتانیک طراحی شده بود. اما الان واقعیت ممیزی کجاست و جدای از نگاه بر زشت و یا زیبا بودن هر مدل از آنچه ممیزهای دولت های پیشین تاکنون شهرت یافته اند نظام فعلی ارزیابی با کدام معیار در حال فعالیت است؟ بی شک پاسخ به این پرسش خود پایه نقد و یا تقدیر رویه موجود و حاکم خواهد بود. اما اگر نتوان پاسخ مشخصی نیز برای آن پرسش پیدا کرد، "مذبذب" بون فرهنگی یا عمیق شدن استانداردهای دوگانه فرهنگی در سیاستگذاری های کشور وصف حال ما می شود. امری که همگان بر نکوهش آن متفق اند. چه آن که گروه مقابل را افراطی و یا گروهی که دیگری را تفریطی می خواند.
انتهای پیام