توهين به امام (ره)؛ تمسخر يک اسطوره در جشنواره فيلم فجر

فيلمي که بي ترديد بدترين،‌ ضعيف ترين و با کمال تاسف مضحک ترين فيلم جشنواره فيلم فجر و لکه ننگي در کارنامه کارگردان پرحاشيه سينماي ايران، بهروز افخمي به حساب مي آيد؛ البته بر ايشان حرجي نيست؛ چرا که سينماي ايران اساسا بر اساس حواشي شکل مي گيرد نه متن.

واقعيت اين است که از سال ها پيش که حواشي واقعي فيلم «فرزند صبح» آغاز شد، امر بر همگان مشتبه بود، اما منتقدان اصيل و حرفه اي و خوش بين در کمال انصاف و متانت تمام اين مدت را صبوري ورزيد تا فقط و فقط با متن فيلم روبرو شوند و به هيچ وجه اسير تبليغات و پيشداوري ها و پيش فرض هاي اين و آن نشوند.

از همان ابتدا وقتي کارگردان سمج و لجوج «فرزند صبح» اصرار داشت تا نقش دايه امام را با وجود نظر جامعه متدين و انجمن سينماي انقلاب و دفاع مقدس بر عهده هديه تهراني بگذارد و منتقدان در مقابل اين لجاجت تا حدودي مشکوک، خوش بينانه و دلسوزانه جانب بهروز افخمي را گرفتند، فيلم در هاله اي از ترديد قرار گرفت.

آن روزها و سال ها گذشت و خاطره بيانيه هاي شديدالحن افخمي که هنوز در يادها باقي مانده، اما کمرنگ شده، هنوز يادمان است؛ آن جملات تند و گزنده و بعضا توهين آميز وي در مقابل مخالفانش که گويي نماينده تام و تمام انديشه امام است؛ مي گفت من فيلمي را مي سازم که فيلم خودم باشد و اجازه نمي دهم مرا مجبور کنيد فيلمي بسازم که فيلم شما باشد.

بهروز افخمي همان کسي که مي گفت امامي که من مي شناسم با امامي که شما مي شناسيد متفاوت است، امام من اهل عرفان و شعر است و ...

تمام آن سال ها و روزها گذشت به تلخي، اما با صبوري؛ تا شامگاه ديشب که فيلم «فرزند صبح» رونمايي شد و بهروز افخمي اجازه يافت با بودجه ميلياردي و زمان چندين و چند ساله فيلم مطلوب خود را بسازد.

اگر در طول زمان گذشته حق با افخمي بود و صبر و سکوت و مماشات و خوش بيني منتقدان محلي از اعراب داشت، امروز، اما زمان ديگري است؛ امروز فرزند صبح را ديده ايم و اجازه بدهيد به همان شيوه که بهروز افخمي با مخالفان و منتقدانش سخن مي گفت با او سخن بگوييم.

فيلم «فرزند صبح» يکي از بدترين و مضحک ترين فيلم هاي تاريخ سينمايي ايران است.

آقاي بهروز افخمي ديشب در ميان حلقه فشار منتقدان آن قدر مستاصل شده بود که هر چه اصرار شنيد نتوانست يک خلاصه دو خطي از فيلم را بگويد؛ او با زبان بي زباني پذيرفت که چيزي به نام فيلمنامه در فيلم «فرزند صبح» اساسا وجود خارجي ندارد و اين در سينما يعني فاجعه.

فيلم «فرزند صبح» يکسري نما و سکانس بي ربط، بدون هيچ بهره زيبايي شناسي و کاملا وصله و پينه شده است که مخاطب را در شدت عصبانيت و کسالت به بهت وا مي دارد؛ فيلمي که نه فيلمنامه دارد و نه شخصيت پردازي و نه ريتم درستي بر آن حاکم است و فاجعه برانگيزتر از همه اينکه هيچ قصه اي در اين فيلم وجود ندارد.

حالا ديگر به جرات مي توان گفت ساخته شدن پروژه اي به نام «فرزند صبح» يک فاجعه تمام عيار است و سازندگان آن اگر مجرم نباشند حداقل، متهم هستند و بايد محاکمه شوند.

آقاي بهروز افخمي و کساني که از او پشتيباني کردند آن قدر مست پول و امکانات و تبليغات خودساخته شده بودند که فراموش کردند در حال بازي کردن، مضحک کردن و تمسخر اسطوره تکرارناپذير مردم ايران و نماد ايمان و آگاهي و قبله پايداري تمام مسلمانان و بلکه آزادگان جهان يعني حضرت امام خميني (ره) هستند.

جاي تعجب و بهت و شگفتي است، بهروز افخمي و عواملش چه طور جرات کردند دست به چنين کاري بزنند؟ چه کساني اين به اصطلاح فيلمنامه را تصويب کردند؟ چه کساني براي آن بودجه ميلياردي در نظر گرفتند؟ چه کساني و به پشتوانه چه عناصر پر نفوذي آن چنان تند و گزنده در مقابل انتقادهاي عمومي متدينان ايستادند و چنين پروژه اي را پيش بردند؟

فيلم «فرزند صبح» از هر جنبه که به آن نگريسته شود، حيرت آور و تکان دهنده است؛ در سکانسي از فيلم ريل گذاري زير پايه هاي دوربين در صحنه ديده مي شود، ديالوگ هاي خانم هديه تهراني در اکثر لحظات فيلم بيش از آن که بومي باشد مضحک و خنده دار است، خانم هديه تهراني در فيلم «فرزند صبح» از همان نحوه نگاه ها و حرکت ها و عشوه هايي استفاده مي کند که در ساير فيلم هايش، آيا به نظر شما جمع شدن تمامي اين عوامل و ساخت و پرداخت چنين فيلمي، مشکوک و جرم نيست؟ آيا مقامات کشور وظيفه ندارند در دفاع از حيثيت والاترين نماد ديني و ملي معاصر ايران و جهان اسلام حرکت درخوري نشان دهند؟

گفتني ها در مورد فيلم «فرزند صبح» فراوان است و از جمله مهمترين آنها سخني است که از اثناي ساخت فيلم در افواه منتشر شده بود و آن شايعه حمايت همه جانبه نوه حضرت امام، جناب حجت الاسلام سيد حسن خميني از اين فيلم بود و اين نکته اي است که عموم مخاطبان، منتقدان و مردم جامعه نياز به روشنگري و شفاف سازي آن را احساس مي کنند.

فيلم «فرزند صبح» ديشب در ميان بهت و حيرت منتقدان به نمايش درآمد و بهروز افخمي، کارگردان آن هيچ حرفي براي گفتن نداشت و تنها به ذکر اين نکته اکتفا کرد که اين فيلم «فيلم من» نيست.

اما واقعيت آن است که جامعه منتقدان و عموم مخاطبان با شنيدن چنين جملات مضحک و کوته بينانه اي بعيد است، قانع شوند.

ديشب در پايان نمايش فيلم «فرزند صبح» فيلمي که به هر حال و البته به نادرستي و جفا خود را منسوب به حضرت روح الله امام خميني مي دانست، در کاخ جشنواره اتفاقي افتاد که قلب هر ايراني مسلمان و آزاده اي را به درد آورد؛ ديشب در پايان نمايش فيلم و با آغاز تيتراژ پاياني تنها يک صدا در سالن پيچيد، مردمي که عصبي بودند از توهين به امامشان و شگفت زده و غمگين، فيلم «فرزند صبح» را هو کردند!