مسعود فراستي آبروي نقد فهيم و ستيهنده

صدای شیعه: آنچه در برنامه هفت در حين تحليل فيلم «يکي از ما دو نفر» مي توان به سادگي پاسخ گفت و از کنار آن عبور کرد به اين شکل که وقتي تهمينه ميلاني به خود اجازه مي دهد وقتي به پاسخ دادن به سوالات منتقد عاجز ماند عينا چنين جمله اي را به زبان آورد که «کسي در ايران نيست که عقده اي نباشد» مي توان با گفتن يک جمله پاسخ توهيني اين چنين بزرگ و حيرت آور را داد که خانم ميلاني لطفا قياس به نفس نکنيد! همين، اما حقيقت ماجرا آن است که وقتي چنين عباراتي را در کنار فيلمي که کارگردان ساخته قرار مي دهيم و «يکي از ما دو نفر» را مرور مي کنيم، مسئله قدري پيچيده تر و جدي تر مي شود.

نگارنده اين مطلب معتقد است که اتفاقا گرچه جمله تعميمي سرکار خانم ميلاني درست نيست و هيچ کس حق ندارد بدون استقرار تام مدعي شود که همه مردم ايران عقده اي هستند، اما واقعيت  اين است که رفتار کارگردان باسابقه و حرفه اي سينما ما نشان داد که در ايران هم متاسفانه و علي رغم ميل باطني ما همچنان انسان هاي عقده اي حضور دارند! اما فيلم «يکي از ما دو نفر» در کنار اظهارات الصاق شده کارگردانش گوياي حقيقتي پيچيده تر و مهمتر است که بايد به آن توجه جدي مبذول کرد، اما حقيقت اين است که سينماي ما و بسياري از سينماگرانش دچار معجوني از توهم، عدم بينش، رياکاري و حالتي بزن در رويي شده اند.

وقتي يک فيلم با اداء و اطوار حيرت آوري و بسته شدن ديالوگ هاي شعاري، ادعاي دنباله روي از اصول و مفاهيم ارزشي را داشته باشد و خود را جويا و پوياي زندگي سالم بداند، اما در واقع و حقيقت امر مروج اباهه گري باشد همين وضعيتي پيش مي آيد که براي فيلم «يکي از ما دو نفر» و کارگردانش پيش آمده.

اما فارغ از اين بحث و شايد هم در امتداد همين بحث نکته مهمي قابل اشاره و يادآوري است و آن حضور مسعود فراستي منتقد فهيم دانشمند و ستيهنده اي است که تنها سنبل دار نقد رشيد و آينه دار صداقت و دانايي و بدون رعايت ملاحظات کاذب در عرصه نقد فيلم در سينما ايران شده است.

مسعود فراستي علاوه بر دانش وسيع، تسلط بر زبان سينما، فهم قابل تعمل و تجربه فراوان در اين عرصه يک ويژگي مهم و برجسته ديگر دارد که شايد به مدد وجود همين ويژگي است که او در اين زمانه حسرت و عسرت و رخوت و نخوت پيشتاز و طلائيه دار نقد ستيهنده و صادق در سينماي ايران باشد که به هيچ کس و هيچ چيز جز حقيقت و خرد و سينما مرهون و وفادار نيست و آن ويژگي مهم همياري و همراهي و دوستي نزديک مسعود فراستي طي سال هاي متمادي با کسي است به نام سيد مرتضي آويني.

 

حقيقت آن است که سينماي ايران در عرصه نقد و تحليل فيلم در اين زمان و زمانه بيش و پيش از هر چيز نيازمند افرادي همچون فراستي است که بدون هيچگونه وابستگي کاذب و جناحي و تعلقات ملوک التوايفي و قبيله اي صرفا به سينما بينديشد و ارزش هاي که فقط سينما مي تواند گويا و جوياي آن باشد.

کارنامه طولاني مسعود فراستي چه از سال هايي که با مرتضي آويني در مجله سوره حوزه هنري، مي نوشت و چه اين روزها که در برنامه هفت زبان حقيقت شده است، حتي اگر به تلخي و گزندگي گوياي همين حقيقت باشد که سينماي امروز ايران بيش و پيش از هر چيز نيازمند کساني چون اوست.
خبرگزاری دانشجو