مقابله با جنگ نرم؛ چرا و چگونه؟!

صدای شیعه: در بخش هاي قبلي اين متن با ارائه تعريفي از ويژگي ها و مختصات جنگ نرم و نيز تاکيد بر اين موضوع که صدا و سيما يکي از مهمترين و جديترين و فراگيرترين رسانه هاي مقابله با اين پديده است، به اين نکته اشاره کرديم که چگونه مي توان با ابزارهاي فرهنگي غرب و بويژه آمريکا به مقابله با اين پديده غربي و آمريکايي رفت.
 

مقابله با جنگ نرم بي ترديد نيازمند ابزارهاي نرم افزاري متناسب با اين مقوله است؛ ابزارهايي که سرمنشا و آبشخورش هر جا که باشد قطعا خود فرهنگ مهاجم نمي تواند باشد و تاکيد کرديم که اين يکي از عجايب و غرايب روزگار ماست که صدا و سيما ما به صورت نسبتا مطلقي در قبضه فيلم هاي سينمايي غربي و بويژه هاليوودي قرار دارد و با همين روند مي خواهد در مقابل جنگ نرمي که از سوي پديدآورندگان همين آثار در جريان است، مقابله کند؛ چطور چنين چيزي ممکن است؟

حقيقت آن است که محتواي بسياري از فيلم هاي سينماي غرب و بويژه هاليوود با مباني فکري و آموزه هاي آييني و ملي ما در تناقض و بلکه تنافر است.

يکي از شاخصه هاي اصلي اين موقعيت دين گريزي و دين ستيزي و نيز مباحثي همچون سکولاريسم است که به عنوان نمودهاي فراگير در بسياري از اين آثار تئوريزه مي شود و به عنوان خوراک فکري مخاطب به او القا مي گردد.

در همين روند و بر اساس همين مباني فکري، مفهوم بي اعتنايي و عبور از مباني فکري مذهبي نيز در اين آثار بشدت و حدت قابل مشاهد است؛ به نحوي که يک نوع اومانيسم فراگير و نهيليسم منتشر در اين آثار بصورتي دامنگير و به هنرمندانه ترين شکل ممکن تاثيراتي عميق در ذهن و عمل مخاطب به پديد مي آورد.
 

حقيقت آن است که بسياري از اين مفاهيم، مستتر در لايه هاي تو در توي فيلم است؛ به نحوي که در بسيار از اوقات از ديد نگاه سطحي مخفي مي ماند و با قدري تمرکز و به مرور زمان و تکرار تجربه هاي پيشين، بتدريج و تداوم نمودها و بازتاب هاي بيشتري در ذهن و رفتار مخاطب پيدا مي کند.

اما بايد ديد نحوه مقابله مديران، تصميم گيرندگان و سياستگذاران رسانه ملي در اين عرصه چگونه است.
 

با دقت در تجربه چندين و چند ساله تلويزيون در اين عرصه، متاسفانه شاهديم که اين انتخاب ها بدون مبناي روشن و صحيح و بدون يک سياستگذاري درست و مدقن بوده و صرفا بر اساس يکسري مميزي هاي ظاهري و سطحي انجام مي گيرد؛ مميزي هاي ناشيانه و قشري که تمام توجه خود را معطوف به اصلاح پوشش و ترميم ديالوگ ها و روابط با جرح و تعديل هاي ناشيانه در فيلم ها مي داند و وظيفه اي جديتر از اين براي خود قائل نيست؛ وظايفي که مي تواند به مباحثي مهمتر و ريشه اي تر همچون مفاهيم و زمينه هاي فکري فيلم ها معطوف باشد و نه صرفا شواهد ظاهري.

 

اين موضوع را در سلسه نوشتارهاي آينده به تفصيل و تحليل مورد بررسي قرار خواهيم داد.
  خبرگزاری دانشجو