ای کاش «نهج البلاغه» مرجع تمام تصمیم‌گیری‌های عالم بود!

اول از همه متعلق به خانواده‌ام بعد به جامعه
من همیشه از مردم خواستم شرایط من را درک کنند، به شرایط احترام بگذارند که مجبور نشوم مرتبا شماره تلفنم را عوض کنم. چه کسی می‌گوید هنرمند متعلق به مردم است؟ این چه اصطلاح غلطی است؟ چه کسی می‌گوید به خاطر این اصطلاح هر جور که با تو برخورد شود را باید تحمل کنی؟ من روی این حس مالکیت یک خط بطلان می‌کشم و معتقدم اول از همه متعلق به زندگی خودم و خانواده‌ام هستم بعد به جامعه. همین طور به خانواده‌ام هم می‌گویم من یکسری مسئولیت‌های اجتماعی بر عهده دارم که چه دلتان بخواهد و چه نخواهد باید انجام شود.

عاشق مرام و شخصیت‌های همین دو بزرگوار هستم که اسمهایشان را روی بچه‌هایم گذاشتم
پسر دوم من 40 روز است متولد شده، اسم پسر بزرگم محمد امین است و 7 سال و نیمش است و پسر دومم امیرعلی است. من عاشق مرام و شخصیت‌های همین دو بزرگوار هستم که اسمهایشان را روی بچه‌هایم گذاشتم. پیامبر(ص) را دوست دارم نه این دلیل که پیامبر بوده، به این دلیل که 40 سال قبل از این‌که خودش هم بداند پیامبر است فردی امین و دوست داشتنی بوده،  وگرنه اسم پسرم را می‌گذاشتم رسول. علی(ع) را هم چه کسی هست که دوست نداشته باشد. ای کاش مرجع همه تصمیم‌گیری‌های عالم، مرجع همه بینش‌ها و نگرش‌ها می‌شد نهج‌البلاغه، از بابت ارادت‌های مذهبی آن نمی‌گویم، این کتاب واقعا یک شاهکار ادبی محسوب می‌شود. یک راهگشاست. جالب اینجاست که تولد پسر اولم روز تولد خودم است و تولد پسر دومم هم در سالگرد ازدواج ما.