کارناوال دختران و پسران زیبا در زمان ساخت فیلم;سینما جای بیماران جنسی نیست

*حق این سینمای پاک و دوست داشتنی حضور یک عده افراد فرصت طلب، فاسد و مریض‌های روحی و روانی و جنسی نیست

فارس:شما مطلبی را در صفحه مجازی فیس‌بوکتان گذاشته‌اید مبنی بر فساد اهالی سینما، می‌شود در این باره بیشتر توضیح بدهید؟

صالحی:چیزی که نوشته‌ام حقیقت محض است ولی شامل همه هنرمندان ما نمی‌شود. دقیقا ما درباره تعداد خاصی صحبت می‌کنیم که متاسفانه نمی‌توانیم نام آنها را ببرم. من همچنان سر حرف‌هایی که زده‌ام، هستم و اگر لازم باشد درباره آن بحث می‌کنم.حضور آدمهای فاسد در سینما متاسفانه مشکل بزرگی است. سینما فی‌النفسه فاسد نیست و باید مانع حضور افراد فاسد در سینما بشویم. برخی با مطلبی که منتشر شد گمان کردند که من همه افراد و صنوف سینمایی را مورد خطاب قرار داده‌ام در حالی که این طور نیست چون هستند افراد بسیاری که اصلا در جریان این کثافت‌کاری‌هایی که اتفاق می‌افتد، نیستند.

سینما فی‌النفسه و ذاتا پاک و نجیب است. خصوصا سینمای ایران و آدمهایی که در آن کار می کنند. حق این سینمای پاک و دوست داشتنی که خیلی‌ها برای به وجودنش زحمت کشیده‌اند، نیست که یک عده افراد فرصت طلب، فاسد و آدمهایی که به نظر من مریضی روحی و روانی و جنسی دارند، وارد این حیطه شوند.

*زمان پیش تولید یک کار، کارناوالی از دختران و پسران زیبا رو شروع می‌شود

جلوی ورود افراد معلوم‌الحال به این حرفه را باید گرفت. این موضوع نه به جنسیت ربط دارد و نه به هیچ صنف و قشر دیگری. چیزی که وجود دارد این است که همه همیشه فقط بازیگران را می‌بینند و آن کارناوالی که در یکسری از دفاتر سینمایی قبل از پیش تولید به راه می‌افتد را نمی‌بینند. ما راجع به کار استاد بیضایی یا استاد کیمیایی حرف نمی‌زنیم؛ راجع به افرادی سخن می‌گوییم که به اشتباه وارد این عرصه شده‌اند. آدمهایی که نه متخصص هستند و نه مشخص است که از کجا آمده‌اند. فقط زمان پیش تولید یک کار، کارناوالی از دختران و پسران زیبا رو شروع می‌شود و می‌آیند و می‌روند. یکی پول برای سرمایه‌گذاری می‌آورد، دیگری صورت زیبایی دارد و برخی هم مسائل دیگری را وارد کار می‌کنند. روابطی که هست و مسائلی که وجود دارد و البته این ماجرا زن و مرد هم ندارد.

* بخاطر این مسایل یکبار با حراست صدا و سیما صحبت کردم

هرزگی هم فقط هرزگی جسم نیست. خیلی‌ها روحشان را در قبال یک تصویر می‌فروشند. پا روی اعتقادات خود و خانواده‌هایشان می‌گذارند. نه فقط هنرپیشه‌ها که نگاهی هم به عوامل پشت دوربین بیاندازیم. من یک بار هم در این باره با حراست صداوسیما صحبت کردم. آنقدر زومی که روی بازیگران است، منتظریم یک عکس از آنها بیرون بیاید، یک مهمانی برود، یک جشن یا عروسی برود، عروسی‌اش در کدام تالار بوده یا در کدام بیمارستان زایمان کرده است. کمی هم به عوامل پشت دوربین نگاه کنیم. این اتفاقات در پشت دوربین هم هست. در همه اصناف وجود دارد ولی ما فقط بازیگران را می‌بینیم.

درد دلی که من نوشتم راجع به کسانی بود که معلوم نیست از کجا آمده‌اند و یک عده‌ای که اصلا شغلشان چیز دیگری بوده ولی به واسطه پول به این عرصه آمده‌اند و تهیه‌کننده شده‌اند. خود من شخصا سه تله فیلم کار کردم که متعلق به سه «بچه پولدار» بود که حتی نتوانستند کارشان را به اتمام برسانند برای اینکه فقط به واسطه پول مجوز ساخت گرفته‌اند. روی سخن من هم فقط با این طیف از افراد است وگرنه سینمای ما پاک و نجیب است و برای به دست آوردن این سینما خیلی‌ها خود را فدا کرده‌اند. این عده باعث می‌شوند که برخی دیگر از هنرمندان به خودشان اجازه بدهند که تمام بازیگران را زیر سوال ببرند. شما اگر به زندگی خصوصی هنرمندان ماندگار ما بروید، می‌بینید که هیچکدام از این افراد دچار چنین معضلات اخلاقی نبوده‌اند و نیستند. ما زنان بزرگواری در سینما داریم که قدر و منزلت این هنر را می‌دانند و با پاکدامنی در این عرصه فعالیت می‌کنند. برخی آمده‌اند تا فقط ویترین باشند و از این عرصه بهره ببرند این افراد باعث شده‌اند تا ذهن مردم نسبت به این هنر مخدوش شود و نتیجه‌اش می‌شود این که مردم ما کمتر به سینما بروند،‌کم بشنوند و به دنبال فارسی‌وان و زمزمه بروند.

*به خاطر حرف‌های امروزم خیلی‌ها با من مشکل پیدا خواهند کرد

فارس:با توجه به سخنان و این معضلی که زنان سینما بیشتر از آن لطمه می‌بینند؛ چرا خانم‌ها اعتراضی نمی‌کنند؟

صالحی:من اصلا اهل تکذیب نیستم و صداقت چیزی از انسان کم نمی‌کند. حتی در طرفداری از تیم فوتبال هم من تنها بازیگر زنی بودم که حدود 15 سال پیش آمدم و گفتم من استقلالی هستم. آن موقع خیلی‌ها به خاطر این حرکت بر من خرده گرفتند و گفتند یکسری از طرفداران خود را از دست می‌دهی ولی اینطور نیست و مردم صداقت را دوست دارند و به دلشان می‌نشیند. ولی معمولا ما چیزی نمی‌گوییم برای اینکه چیزی از دست ندهیم. در این باره هم همینطور است، می‌ترسیم کارمان را از دست بدهیم. به خاطر حرف‌های امروز من هم مطمئن باشید که خیلی‌ها با من مشکل پیدا خواهند کرد.

فکر می‌کنم آقای بیضایی در فیلم وقتی همه خوابیم این معضل سینمای ایران را به بهترین شکل خود عنوان کرده است. در بخشی از فیلم که آقای مظفری آن را ایفا می‌کنند و خانم شقایق فراهانی که به بهترین شکل نشان دادند و ما آن را ندیدیم. در این بخش آقای مظفری خانم فراهانی را به عنوان بازیگر به دفتر تهیه‌کننده معرفی کرد ولی یک بار گفت دخترخاله‌ام است، یک بار گفت دختر دایی‌ام است و آقای بیضایی به بهترین شکل عنوان کرد که افراد بر حسب رابطه وارد این عرصه می‌شوند. آقای بیضایی در آخرین فیلم خود درد سینمای ایران را گفتند.زد و بندها را گفتند و اینکه بازیگر عوض می‌شود و تهیه‌کننده بنا به دلایل شخصی خود بازیگرها را انتخاب و یا عوض می‌کند.

حرف حق وقتی زده می‌شود از زبان هرکس بیرون می‌آید تلخ است.البته متاسفانه برخی نظیر آقای سلحشور هم به زنان سینمای ایران توهین کردند.

فارس: منظور آقای سلحشور هم مانند شما همه زنان بازیگر ایران نبوده و فقط قشر خاصی از آنها را مد نظر داشته است؟

صالحی: آقای سلحشور در ابتدا سخنان خود را درباره آنجلینا جولی آغاز می‌کنند. ما نمی‌توانیم سینمای هالیوود را با سینمای خودمان مقایسه کنیم. در سینمای هالیوود برهنگی وجود دارد ولی ما هیچ ربطی به آنها نداریم. آنها دین و عرف خود را دارند و ما هم دین و عرف خود را داریم. وی درباره هنرپیشه‌های زن ایران هم می‌گوید که آنها عکس‌های نیمه برهنه خود را در اینترنت و فیس بوک قرار می‌دهند، چه کسی این کار را کرده است؟ اصلا کدام بازیگر جرات می‌کند که این کار را بکند؟ امثال ایشان هستند که ما به این مرحله برسیم.

حریم سینما پاک و مقدس است و ورود افراد بی‌ریشه که معلوم نیست از کجا آمده‌اند، کار را به جایی رسانده که امثال آقای سلحشور همه زنان سینمای ایران را مثل هم بدانند. حتی من از مردان سینمای ایران هم گله‌مند هستم که بعد از چنین اتفاقی یک بیانیه در حمایت از زنان پاک سینمای ایران ارائه نکردند. وقتی ما سکوت می‌کنیم انگار در حال تائید یک ماجرا هستیم.

فارس:اما متاسفانه این افراد ناسالم وجود دارند.

صالحی: بله. دقیقا وجود دارد. وقتی به یک دفتر سینمایی می‌روید و دو ساعت از نقش برای تو صحبت می‌کنند و وسوسه‌ات می‌کنند که وای این نقش انگ توست، همه این حرفها زده می‌شود و بعد داستان آغاز می‌شود که حالا تلفنی صحبت کنیم و بیشتر با هم حرف بزنیم و ... البته این مربوط به همه آدمهای سینما نمی‌شود. این ماجرا درباره کسانی صدق می‌کند که به هدف دیگری به سینما آمده‌اند. مثلا هیچ وقت آقای کیومرث پوراحمد با آن پیشینه، دانش و معرفت و شخصیتی که دارد، این حریم را آلوده نمی‌کند. این فسادها متعلق به افراد نوپایی است که معلوم نیست از کجا وارد این حریم مقدس شده‌اند.

*عده ای با ضرب و زور پول وارد این عرصه شده اند

فارس:با توجه به این تعریف، چرا سینماگران اصیل این قشر را در خود راه می‌دهند و آنها اجازه فعالیت می‌یابند؟

صالحی: متاسفانه عده‌ای با ضرب و زور پول وارد این ماجرا می‌شوند و عده‌ای هم با رابطه به این عرصه می‌آیند. من می‌گویم کاش حراست تلویزیون یا وزارت ارشاد به جای اینکه آن قدر بازیگران را کنترل کند، ورود کسانی را که به این عرصه وارد می‌شوند هم کنترل کند. در تلویزیون فرم‌های 12 صفحه‌ای بود که از دوران کودکی تا بزرگسالی پر میکنند و بعد وارد می‌شوند که اتفاقا کار بسیار درستی است. چون این آدم قرار است چهره شده و الگوی جامعه بشود و باید صلاحیتش تائید بشود که بعدا فرد مشکل دار یا سوء استفاده‌ کننده‌ای نباشد. چرا فقط این فرم ها فقط برای بازیگرهاست و برای سایر عوامل سینما نیست؟ یا اگر هم هست پس چرا اجرایی نمی‌شود؟ چرا من بازیگر نمی‌توانم جرات کنم و مثلا به عروسی دخترخاله‌ام بروم. آن هم از ترس عکس‌هایی که ممکن است در اینترنت منتشر شود. همه ما زندگی خصوصی داریم ولی این مشکلات فقط گریبان‌گیر بازیگران است و کسی با عوامل پشت دوربین کاری ندارد. این فرم باید برای همه عوامل سینما باشد.

فارس:البته در همه اقشار نباید فساد وجود داشته باشد...

صالحی: وقتی پشت صحنه درست باشد، جلوی دوربین هم درست می‌شود. من با افراد بزرگواری نظیر حسن هدایت، احمد امینی، رضا جودی و یا مجید اوجی بازی کرده‌ام که در سلامت کامل روحی و روانی به سر می‌برند و وقتی سر کارشان حاضر میشوی میدانی که عوامل پشت دوربینشان هم افراد سالمی انتخاب شده‌اند و فقط به هنر فکر می‌کنند. اینجا مانند هالیوود نیست که ما بازیگران برویم سناریو به دست کارگردان بدهیم و بگوییم این را با حضور من بساز. اینجا هنرمندان فقط انتخاب می‌شوند. وقتی راس مجموعه سلامت باشد، افراد سالم و بی‌حاشیه را هم انتخاب می‌کند. کسی که در رأس کار قرار دارد، باید ابتدا کنترل شوند که مشخص بشود افراد را چگونه و با توجه به چه سابقه هنری انتخاب می‌کنند. مثلا کار هست که ما می‌رویم و می‌بینیم که طراح صحنه پسر خاله دوست کارگردان است و یا منشی صحنه دوست دختر پسر فلانی است، همه رابطه ها همین شکلی است.

*صدتا بازیگر حرف‌های مرا تایید می کنند ولی کسی جرات حرف زدن ندارد

آدم حرفه‌ای اصلا دوست و فامیل خود را در کار جمع نمی‌کند. نهایتا هم اگر این اتفاق بیافتد، آنها هم افراد حرفه‌ای هستند. مانند خانواده داوودنژاد که خانوادگی افراد حرفه‌ای هستند و ایشان اعتقاد دارند که من باید افراد را بشناسم که از آنها بازی بگیرم.

فقط زوم می‌کنیم آقای گلزار کجا رفت؟‌مهمانی‌اش چه شد و با موبایل تعقیبش کنیم. اما این طرف دوربین هیچ کس به هیچ کس نیست. تو را دعوت می‌کنند و وقتی از سایر بازیگران می‌پرسی می‌گویند فلانی و فلانی هم هستند. خوشحال می‌شوی که خوب است این افراد هم حضور دارند اما وقتی سر پروژه می‌روی، میبینی که هیچ خبری نیست و این افراد حضور ندارند. حق اعتراض هم ندارم. همه جوره دست آدم بسته است. مطلب من را صد بازیگر دیگر در همان فیس بوک تائید کرده‌اند و حرف من را قبول دارند اما هیچکدام جرات تکرار ندارند، برای اینکه عده‌ای جنبه شنیدن حقیقت را ندارند و آن عده دقیقا افرادی هستند که به این معضلات اخلاقی دچار هستند و بهشان برمی‌خورد.

همه در حال دیدن هستند و سکوت می‌کنند و نتیجه‌اش می‌شود این. ما باید سر چشمه را درست کنیم. در یک کار تهیه‌کننده، دیگری کارگردان، دیگری برنامه‌ریز، دیگری بازیگر مشکل دارد. ولی این همه نیست.

* می توانم بگویم حدود 40 درصد از افراد سینمایی غیر بازیگر گرفتار فساد هستند

فارس:فکر می‌کنید چند درصد از افراد پشت دوربین را افراد فاسدی تشکیل می‌دهند؟

صالحی:فکر می‌کنم 40 درصد را گرفته‌اند.

فارس:تاثیری که این افراد بر جریان سینمای ایران می‌گذارند، چیست؟

صالحی:تاثیرش این است که آثار غیر حرفه‌ای ساخته می‌شوند. وقتی همه عوامل غیرحرفه‌ای هستند، آن وقت زمان کار انگار تازه کلاس آموزش است. ما باید سر کار انرژی مضاعفی بگذاریم و علاوه بر بازی حواسمان به جای دیگر هم باشد. باید هم دستیار برنامه‌ریزباشی و هم حواست به شماره سکانس و لباس و ... باشی و تمام وظایف سایر عوامل را انجام بدهی. وقتی هم کار پخش می‌شود، کار قابل قبول نیست. در این مقطع هم دوباره تمام ضعف‌ها به گردن بازیگران می‌افتد که خوب بازی نکرده‌اند. نگاه نمی‌کنند به تیتراژ که چه کسانی در این اثر وجود داشته‌اند. یعنی فقط بازیگر در ضعف اثر دخیل بوده است؟ شما سریال‌های تلویزیونی را ببینید، چرا سریال‌های ما علی‌رغم حضور این همه بازیگر خوب بیننده ندارد و مردم ما سریال‌های درجه سه آمریکای جنوبی را نگاه می‌کنند که حتی خودشان هم قبول ندارند؟ این ماجرا که دیگر ضعف بازیگر نیست. باز هم می‌گویم و می دانم که همه این حرف‌ها به ضررم تمام می‌شود، ولی آدم گاهی به سیم آخر می‌زند و این حرف‌ها هم سیم آخر من است.

فارس:با توجه به چنین فضایی شما چطور به کار و فعالیتتان ادامه می‌دهید؟

صالحی:به امید کارکردن با آدم‌های خوب. یکی از افتخارات من کار کردن با افراد خوب است. ما افراد شریف و پاک در این عرصه کم نداریم، ولی مگر آنها در طول سال چند کار می‌سازند؟ مگر تهیه‌کنندگان و کارگردانان خوب ما که کار می‌کنند، مگر چند کار می‌سازند؟ همه ما به امید حضور در آثار این افراد فعالیتمان را ادامه می‌دهیم. ما در کار افراد خوب دیده می‌شویم نه کار افرادی که سطح کارشان پایین است.

*حاضرم در کارهای ضعیف‌تر ولی سالم حضور پیدا کنیم

فارس:آن وقت مجبور هستید که خیلی کم و گزیده کار کنید.

صالحی: بعضی وقتها هم مجبور می‌شویم در کارهای ضعیف حاضر بشویم که اصلا دوستشان نداریم فقط به صرف اینکه محو و تمام نشویم. مردم انگار انتظار دارند بازیگر را مدام و در سریال‌ها ببینند. همه ما منتظریم که یا کار خوب پیش بیاید و یا حتی در کارهای ضعیف‌تر ولی سالم حضور پیدا کنیم. ولی آن قدر ضعیف است که خود بازیگر حالش بد می‌شود. ما الان اگر دقت کنیم، افسردگی در میان بازیگران ایران می‌بینیم. افسردگی عجیبی بر فضای سینمای ایران حاکم است.

* دستیار کارگردانان زیادی را دیده‌ام که از نابازیگران برای نقش اول پول گرفته‌اند

آدم‌ها منتظر یک اتفاق نو و جرقه هستند که یک فیلمنامه خوب به دستشان برسد و یا حضور در کار فرد شاخصی به آنها پیشنهاد شود. من فکر می‌کنم که این انتظار خیلی ما را هم عصبی کرده و هم افسرده. این فضای افسرده برای این است که انتظار در حال طولانی شدن است و متاسفانه آدم‌های خوب چون به کارشان خیلی اهمیت می‌دهند کمتر کار می‌کنند. بهبود این ماجرا نیز باید از طرف مدیران و مسئولان صورت بگیرد که بیشتر نظارت کنند. من آن قدر دستیار کارگردان دیده‌ام که از نابازیگران پول گرفته‌اند و نه تنها طرف را نقش اول نکرده‌اند، بلکه نقش هشتم شده و سر کار دعوا و کتک‌کاری شده است. این موارد باید جلویش گرفته شود و ربطی به ماهیت سینما ندارد.