جفری فلتمن سفیر سابق آمریکا در لبنان و تری لارسن مأمور خلع سلاح مقاومت در تهران

الحسینی تأکید کرد: "بان کی مون" دبیرکل سازمان ملل متحد به همراه 2 تن از خطرناکترین افراد متهم به «فتنه انگیزی ضد ایران و محور مقاومت»، و «حمایت مالی از قاتلان حرفه‌ای و عاملان جنگ‌های مذهبی و طایفه‌ای در منطقه»، به تهران آمد تا در اجلاس سران جنبش عدم تعهد حاضر شود؛ اجلاسی که همگان به اهمیت بسیار بالای آن اذعان کردند .. یکی از این دو "جفری فلتمن" سفیر سابق آمریکا در لبنان و معاون "کاندولیزا رایس" وزیرخارجه سابق آمریکا است که پس از شکست های مکرر در برابر محور مقاومت، اخیرا به عنوان معاون خاورمیانه بان کی مون تعیین شده است ..

متهم دوم نیز "تری لارسن" نماینده ویژه دبیرکل در منطقه عربی-اسلامی و  مأمور خلع سلاح مقاومت است، که لبنانی ها او را مسئول اصلی جنایت "قانا" و جنگ 33 روزه و عامل پشت پرده ترور "رفیق حریری" نخست وزیر اسبق لبنان می دانند.

الحسینی ادامه داد: این دو، حامیان مالی قاتلان حرفه‌ای و عاملان فتنه انگیزی بوده اند، که قصد داشتند از طریق برخی همپیمانان مرتجع خود -به ویژه هیأت یکی از کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس که به حمایت مالی و تحریک عناصر مسلح متهم است- اجلاس تهران را از درون به آشوب بکشند. البته هیأت مذکور هیچ راهکاری جز تغییر بند مختص به بحران سوریه نیافت و تلاش کرد با این کار دولت و ملت مقاوم سوریه را محکوم کند.

تحلیلگر القدس العربی در ادامه نوشت: اما ایرانی ها با خردورزی، تجربه، تدبیر و صبر راهبردی و مشهور خود که بر اساس مکتب دیپلماسی «بافت فرش ایرانی» بنا نهاده شده، توانستند همه نیرنگها و حیله ها را خنثی کنند، و حق، حقیقت و مقاومت را به پیروزی برسانند .. بدین ترتیب بند ویژه سوریه همانطور که در کمیته کارشناسان تدوین شده بود، بدون تغییر تصویب شد تا بر اساس آن از اصلاحات، راهکار سیاسی، گفت و گوی ملی، مخالفت با دخالت خارجی، پایان دادن به خشونت و تروریسم و آزادی جولان حمایت شود.

این کارشناس و پژوهشگر امور خاورمیانه ادامه داد: برخی دیپلمات هایی که با هیأت بان کی مون دیدار داشتند، از آنها پرسیدند که دلیل پافشاری "فلتمن" برای حضور "بان کی مون" در اجلاس تهران و اکتفا نکردن به ارسال نماینده چه بود؛ آنها نیز پاسخ دادند که فلتمن مأمور شده بود که «چشم» آمریکا برای نظارت بر بان کی مون باشد .. چرا که:

نخست؛ ایران اکنون در همه پرونده های منطقه با قدرت حاضر است، به همین دلیل دیگر نمی توان در حل بحران ها ایران را نادیده گرفت!

دوم: فلتمن، رژیم محبوب خود یعنی «اسرائیل» را  در خطر می بیند و ناگزیر است به «خاورمیانۀ بدون اسرائیل» بیندیشد، پس باید برای حفظ برخی از سنگرهای موجود تلاش بیشتری را به کار گیرد تا همه چیز از کنترل خارج نشود!

سوم: فلمتن کاملا قانع شده است که کلید طلایی حل بحران سوریه در دست تهران است، این درحالی است که وی قبلا توصیه های مکرر "کوفی عنان" فرستادۀ قبلی بان کی مون در این زمینه را انکار می کرد!

الحسینی در ادامه تأکید کرد: داستان حضور بان کی مون در تهران به همین جا ختم نمی شود؛ هنگام سخنرانی وی برای جمعی از نخبگان، اساتید و دانشجویان دانشکده روابط بین الملل وزارت امورخارجه جمهوری اسلامی ایران، یکی از حاضران تلاش کرد تا درباره موضوع "صلح" که بان کی مون دربارۀ آن داد سخن می داد، وارد بحث شود. اما پس از مخالفت رئیس جلسه با مطرح شدن سئوالش از طریق تریبون، تمام قد در برابر بان کی مون و معاونانش ایستاد، و از او پرسید:

«جناب دبیرکل! ممکن است بفرمایید که طرح شما دربارۀ صلح و عدالت خواهی، و در عین حال، همراهی دو تن از متهمان به قتل و ترور و فتنه انگیزی، یعنی فلتمن و تیری لارسن نروژی (که مسئول همه جنگهای اخیر علیه لبنان و جنگ صهیونیستی 33 روزه علیه این کشور است)، چه تناسبی با هم دارند»؟!

اینجا بود که هیأت 20 نفره همراه دبیرکل، با شنیدن این سئوال از جای خود برخاسته و از برابر چشمان نخبگان ایرانی - که برای شخص پرسشگر کف می زدند- بیرون رفتند.. جالب این که پیش از همه، جفری فلتمن بود که به سرعت کاغذهایش را برداشت و فرار را بر قرار ترجیح داد و «دبیرکل» را تنها گذاشت. بیچاره دبیرکل، ناباورانه به چپ و راست نگاه می کرد و شاید لا به لای کاغذها، به دنبال «معاون» خود - که اتفاقاً برای کمک در چنین شرایط و چنین لحظاتی تعیین شده- می گشت!

آیا این اتفاق، درس عبرتی برای بان کی مون خواهد شد؟

و مهم تر از آن، آیا شیفتگان نظام فاسد جهانی که از جنگ جهانی دوم تا کنون بر ملت ها سلطه یافته، ماهیت حقیقی این مدعیان صلح و عدالت را درک می کنند و «می بینند» که چگونه آنها در اولین «بزنگاه»، نزدیکترین یاران خود را تنها می گذارند و می گریزند؟.