آشنایی با زندگی شیخ حسن صفار
او از کودکی به همراه پدرش در مجالس دینی ایام عاشورا شرکت می کرد و از کودکی به ادامه این راه و سخنرانی علاقمند بود، زمانی که او کلاس چهارم ابتدایی و ده ساله بود کودکان محله را گرد می آورد و برایشان مانند یک سخنران مجلس دینی سخنرانی می کرد.
در دوازده سالگی مانند سخنران های شهر به ایراد سخنرانی می پرداخت تا آنجا که بزرگان او را به مجالسشان دعوت می کردند، هنگامی که اهالی احساء شنیدند که فرد کم سن و سال سخنرانی می کند او را به احساء دعوت کردند، و پس از آن به مناطق دیگری در کویت و بحرین دعوت شد.
او دروس ابتدایی را در مدرسه زین العابدین و متوسطه را در مدرسه الامین شهر قطیف به پایان برد و در این سن، با وضعیت فلسطین و مسائل اردن آشنا گردید، چرا که برخی از اساتید او از فلسطین و اردن بودند و برخی اوقات از وضعیت سرزمینشان با او سخن می گفتند. مرحله متوسطه گشایش برنامه های جدید وی بود.
او متوسطه را تمام نکرد و به عراق که مرکز اصلی درسهای دینی و مخصوص طائفه شیعه بود، رفت تا دروس حوزوی را بیاموزد. او در آغاز سال 1391 هجری به نجف رفت و در نجف مستقیما با شخصیت های علمی و ادبی که درباره اشان خوانده یا شنیده بود آشنا شد، افرادی مانند اسد حیدر، شیخ باقر شریف القرشی، دکتر شیخ احمد وائلی؛ همچنین در این شهر با رویکردهایی مانند سرمایه داری، درگیری با بعثی ها و قومیت طلبی آشنا شد، جریاناتی که در قطیف با آنها آشنا نشده بود.
او پس از نامساعد شدن اوضاع عراق به حوزه علمیه قم رفت و یکسال درآنجا ماند و پس از آن در سال 1394 هجری به کویت رفته و سه سال در آنجا ماند. وی سپس به قطیف بازگشت و به تلاش جدی و تربیتی در میان طبقات جوان و فعالیت فرهنگی در میان طبقات اجتماعی پرداخت؛ از برجسته ترین فعالیتهایی که او انجام داد به شرح زیر است:
1- ترغیب تعدادی از جوانان از شهرهای مختلف برای آموختن علوم دینی؛
2- نشر کتاب و ثبت نام های دینی؛
3- تشکیل جلسات قرانی و تدبر در آیات قرآن؛
4- برپایی همایشها و جلسات و برنامه ها در مناسبات دینی و ترغیب جوانان به مدیریت آن و نوشتن مقاله در این مراسم.
شیخ صفار تا عاشورای سال 1400 هجری در قطیف ماند و پس از آن و در پی پسامد ماجراهایی که در ایام عاشورا در قطیف رخ داد، به ایران رفت و پس از آن تصمیم گرفت از ایران خارج شده و به سوریه یا لبنان برود.
او و یارانش فعالیت خود را به تربیت کادرهای فکری، سیاسی، مدیریتی، فعالیت اطلاع رسانی و فرهنگی با نشر کتب، مجلات، بیان احادیث، جلسات و تحرک سیاسی با شرح قضایای دینی برای طبقات مختلف معطوف کردند. وی تقریبا شش سال در سوریه ماند. حرکت هایی که صفار پس از بازگشت به وطن برای تحققش فعالیت کرد در چهار جهت مشخص می شود:
اول: اصلاح درون جامعه، با گسترش فرهنگ آشتی، حمایت موسسات خیریه اجتماعی و ترغیب هر مامنی که کارش سودرساندن به جامعه است؛
دوم: گشایش فضای ملی، با برپایی روابط جسورانه با بقیه شهروندان برای عبور از حالت جدایی مذهبی، تعطیل کردن مساله طائفیت؛
سوم: ارتباط یافتن با مسولان و رهبران دولتی، برای حل قضایا و مشکلات موجود؛
چهارم: سهیم بودن در مسائل کلی ملی در زمینه های مختلف.
شیخ صفار تالیفات متعددی شامل کتاب و مقاله دارد که در آن از قضایایی مانند مذهب، ملت، حقوق انسان و تقریب بحث شده است.
انتهای پیام