هشتمین سالروز نهضت مردمی بحرین
فرا رسیدن هشتمین سالروز انقلاب مردمی در بحرین نمی‌تواند معنایی جز عجز و ناتوانی رژیم آل خلیفه در خاموش کردن زبانه های آتش این انقلاب، داشته باشد.
انقلاب بحرین درحالی هشتمین سال خود را پشت سر گذاشت و وارد نهمین سال شد که در طول این مدت یعنی از روز ۱۴ فوریه سال ۲۰۱۴ تاکنون با انواع و اقسام فشارها و اقدامات خصمانه رژیم آل خلیفه مواجه بوده است. رژیم آل خلیفه در طول این مدت از هیچ تلاشی برای متوقف ساختن قطار انقلاب بحرین دریغ نکرده و با حمایت های منطقه ای و بین المللی بی سابقه ترین فشارها را بر انقلابیون بحرینی اعمال کرده است.
اما به راستی چه چیزی موجب شد تا کاسه صبر مردم بحرین لبریز شود و روز ۱۴ فوریه ۲۰۱۱ علیه رژیم آل خلیفه قیام کنند؟ به طور کلی می توان مجموعه مطالبات مردم بحرین به ویژه شیعیان این کشور از رژیم آل خلیفه را در موارد ذیل خلاصه کرد؛
۱ـ تدوین قانون اساسی جدید که به موجب آن تمامی مذاهب در بحرین از حقوق یکسان برخوردار باشند.
۲ـ برگزاری انتخابات پارلمانی به صورت کاملا دموکراتیک.
۳ـ آزادی تمامی زندانیان سیاسی که تنها به دنبال اعلام مخالفت خود با رژیم حاکم بازداشت شده اند.
۴ـ برگزاری انتخابات دموکراتیک در کشور به طوری که قدرت در کشور به یک خاندان خاص (رژیم آل خلیفه) محدود نباشد.
انقلابی که همیشه مسالمت آمیز بوده است
درهر صورت، نهضت مردمی بزرگ بحرین درحالی وارد نهمین سال خود شد که نظامیان رژیم آل خلیفه تقریبا یک ماه پیش از هشتمین سالروز انقلاب در این کشور، روند سرکوبگری علیه انقلابیون را بیش از پیش تشدید کردند. یک ماه پیش از فرا رسیدن این مناسبت بزرگ بود که نظامیان آل خلیفه، مزدوران نقابدار خود را برای سرکوب گسترده انقلابیون بحرینی اجیر کردند تا منازل آن ها را تخریب کرده و اموالشان را به یغما ببرند.
سلسله بازداشت‌های غیرقانونی، یورش‌های گسترده به منازل مردم، شکنجه زندانیان سیاسی و عدم اجازه به ناظران بین المللی برای اطلاع یافتن از حال زندانیان، سلب تابعیت شیعیان و در مقابل، اعطای تابعیت به اتباع خارجی تنها جزئی از اقدامات خصمانه رژیم آل خلیفه برای خاموش کردن انقلاب مردمی در بحرین محسوب می شود. اعمال فشارهای گسترده بر علماء، صدور حکم حبس ابد برای شیخ علی سلمان، دبیرکل جمعیت الوفاق، تمدید حبس نبیل رجب، رئیس کمیته حقوق بشر و همچنین تبعید شیخ عیسی قاسم ازجمله دیگر اقدامات خصمانه آل خلیفه علیه نهضت مردمی بحرین محسوب می شود.
اقدامات خصمانه رژیم آل خلیفه علیه مردم بحرین در حالی روز به روز تشدید می شود که انقلابیون در طول هشت سالی که از نهضت مردمی در بحرین سپری می شود، هیچگاه از مسیر مسالمت آمیز خود در بیان اعتراضاتشان خارج نشده اند. با این حال، آل خلیفه تلاش می کند تا در سایه سکوت نهادها و سازمان های منطقه ای و بین المللی، سیاست های تبعیض آمیز و فرقه گرایانه خود را به مردم بحرین تحمیل کند. مقامات آل خلیفه گمان می کنند که اگر فشارهای خود بر مردم و انقلابیون را تشدید کنند، آنها از پیگیری مطالبات مشروع و به حق خود دست خواهند کشید و به زندگی زیر یوغ ظلم و ستم آل خلیفه تن درخواهند داد.
هدف قرار دادن رهبر نهضت اسلامی
رژیم آل خلیفه در طول مدت زمانی که از خیزش مردمی در بحرین سپری می شود، همواره و در مناسبت های مختلف هتاکی های مختلفی به رهبران انقلابی و در رأس آنها «شیخ عیسی قاسم» رهبر نهضت اسلامی بحرین کرده است. آل خلیفه سرانجام در اوایل سال ۱۳۹۶ بود که شیخ عیسی قاسم را سلب تابعیت کرده و تحت اقامت اجباری قرار داد.
با وجود درد و رنج های جسمانی شیخ عیسی قاسم اما رژیم آل خلیفه حاضر به آزاد کردن او نشد و پس از گذشت قریب به ۱۸ ماه، سرانجام مقامات آل خلیفه اخیرا تصمیم به تبعید رهبر نهضت اسلامی بحرین از این کشور گرفتند تا به زعم خود میان انقلابیون و مرجعیت فاصله انداخته باشند. آل خلیفه گمان می کرد که با این حربه قادر است قطار انقلاب بحرین را متوقف ساخته و آن را از ورود به نهمین سال خود بازدارد. با این حال، این حربه نیز کارگر نیفتاد و امروز انقلاب بحرین به هشتمین سالروز خود رسیده است.
رژیم آل خلیفه با دستگیری شمار زیادی از علمای برجسته بحرینی و احضار تعدادی دیگر تلاش می کند تا این پیام را به مخالفان خود برساند که در مبارزه با روحانیون و انقلابیون جدی بوده و هیچ چیزی نمی تواند آن را از مسیری که انتخاب کرده است، بازگرداند. در واقع می توان سلسله بازداشت های اخیر را در همین راستا تلقی کرد. در حال حاضر علمای بحرینی که هدایت‌کننده اعتراضات مردمی هستند، بزرگترین مانع در مسیر تحقق اهداف شوم آل خلیفه هستند.
اکثر اتهاماتی که توسط آل خلیفه متوجه علمای بحرینی شده است در «تحریک مردم به انجام اقدامات خشونت آمیز» خلاصه می شود؛ اتهاماتی که هیچگاه به اثبات نرسیدند و تنها با اهداف و اغراض سیاسی و برای سرکوب انتفاضه ۸ ساله مردمی مطرح شده و می شوند. در واقع، خلاصه آنچه که امروز در بحرین می گذرد این است که یک اقلیت حاکم به دنبال تحمیل دیدگاه‌های خلاف خود به اکثریت است؛ حال با تطمیع باشد یا تهدید.
اهانت به مقدسات شیعیان
اقدامات خصمانه آل خلیفه در طول هشت سال گذشته تنها انقلابیون بحرینی را هدف قرار نداده است، بلکه در این میان، مقدسات شیعیان نیز بارها و در مناسبت های گوناگون توسط نظامیان، مورد هتک حرمت و تعرض وقیحانه قرار گرفته اند. درهمین ارتباط، شیخ «علی الکربابادی» از روحانیون برجسته بحرینی می گوید: «آل خلیفه طی سال های گذشته دهها مسجد متعلق به شیعیان در نقاط مختلف بحرین را تخریب کرده است. این در حالی است که قدمت برخی از این مساجد حتی به دوران ماقبل از حکمرانی آل خلیفه در بحرین بازمی گردد».
ازجمله دیگر مصادیق اهانت آل‌خلیفه به مقدسات شیعیان، ممانعت از انجام آداب و رسوم دینی مردم بحرین است. مردم بحرین در کشور خود به لطف قوانین آل خلیفه از انجام آدب و رسوم دینی شان ازجمله برگزاری مراسم عزاداری در ماه های محرم الحرام، محروم هستند. همواره در آستانه ماه محرم الحرام، جمع آوری مظاهر عاشورایی از سراسر کشور توسط نظامیان آل خلیفه، طبق روال هرساله، کلید می خورد. آل خلیفه همچنین حدود دو سال است که به شیعیان اجازه برگزاری بزرگترین نماز جمعه در بحرین در منطقه الدراز را نمی دهد. تمامی این‌ها به معنای عدم وجود آزادی دینی در بحرین است.
تلاش برای تغییر بافت اجتماعی بحرین
استراتژی سلب تابعیت شیعیان و در مقابل، اعطای تابعیت به اتباع خارجی، یکی از سیاستهای ثابت آل خلیفه در سرکوب انقلابیون بحرینی در طول هشت سال گذشته بوده است. در واقع، آل خلیفه با پیاده سازی این سیاست ضد انسانی در بحرین، تلاش می کند تا بافت اجتماعی این کشور را تغییر داده و تعداد شیعیان در آنجا را به حداقل ممکن برساند.
بدین ترتیب، شیعیان دیگر از قدرت کافی برای طرح مطالبات مشروع و سلب شده خود برخوردار نخواهند بود. از زمان آغاز انقلاب مردمی در بحرین طی هشت سال گذشته تاکنون صدها شهروند بحرینی ازجمله شمار زیادی از علماء و در رأس آنها شیخ عیسی قاسم، سلب تابعیت شده اند. آل‌خلیفه حتی به شیخ عبدالله دقاق، نماینده شیخ عیسی قاسم درایران هم رحم نکرد و او را نیز سلب تابعیت کرد. عدم صدور مجوز برای کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل جهت بازدید از وضعیت حقوق بشری در بحرین توسط آل خلیفه، در واقع به دلیل هراس از برملا شدن واقعیت آنچه که در این کشور می گذرد، صورت می پذیرد.
سکوت مجامع بین المللی
اما آنچه که در انقلاب بحرین بیش از هر مسأله دیگری حائز اهمیت به نظر می رسد، بایکوت رسانه ای تحولات این کشور در عرصه های منطقه ای و بین المللی است. حمایت‌های شیخ نشینان عرب از سرکوبگری های آل خلیفه از یک سوی و تداوم پشتیبانی طرف‌های بین المللی ازجمله انگلیس و ایالات متحده آمریکا از رژیم منامه از سوی دیگر، موجب شده تا رسانه‌ها که عمدتا تحت نفوذ و سلطه همین بازیگران هستند، در قبال واقعیت‌های موجود در بحرین سکوت اختیار کنند.
این درحالی است که اخبار مربوط به حمایت های نظامی و دیپلماتیک کشورهای مختلف از سردمداران منامه در سرکوب انقلابیون بحرینی، در این رسانه ها یا منعکس نمی شود و یا به صورت تحریف شده به افکار عمومی منتقل می‌شود. به عنوان نمونه، زمانی که سازمان عفو بین الملل با صدور بیانیه ای از امضای قراردادهای تسلیحاتی نجومی میان آل خلیفه و واشنگتن ابراز نگرانی می کند و خواستار توقف اجرای این قراردادها می شود، هیچ خبری در رسانه ها و بنگاه های خبری تحت نفوذ و سلطه حامیان، متحدان و هم‌پیمانان رژیم آل خلیفه در این خصوص، منتشر نمی شود. برهمین اساس، انقلاب بحرین یکی از نمونه های واضحی است که طی هشت سال گذشته تحت شدیدترین بایکوت رسانه ای قرار گرفته و با این حال، همچنان به راه خود ادامه می دهد.
در هر صورت، رژیم آل خلیفه در شرایط کنونی سیاست تشدید فشارها بر انقلابیون بحرینی را در پیش گرفته است و این، خود نشانگر عجز و ناتوانی این رژیم از سرکوب انقلابی است که طی هشت سال گذشته ظهور و بروز پیدا کرده و امروز به اوج خود رسیده است. اکنون آل خلیفه خود را در ایستگاه آخر می بیند و تلاش می کند تا آنچه را که نتوانسته در ۸ سال گذشته به آن پایان دهد، در چند ماه از بین ببرد و این، همان رؤیای خامی است که قبل از هر چیزی، این رژیم را به نابودی می کشاند.