مقاله

گفته مى‏شود که در ماه رمضان، شيطان به زنجير کشيده مى‏شود، پس دليل گناهان ما در اين ماه چيست؟ اصولاً چرا خداوند به شيطان مهلت داده ما را به گناه بکشاند تا مجبور باشيم با اين همه سختى، خود را از شرّ او رهايى بخشيم؟

Other مقاله

شيعه عربستان سعودى، از لحاظ جمعيت پس از شيعيان عراق، بزرگ ترين جامعه شيعى عرب منطقه خليج فارس را تشکيل مى دهد اما متاسفانه حضور و مشارکت آنان در جامعه عموماً سنى عربستان از تمام شيعيان جهان کمتر است و آنها از بسيارى از حقوق شهروندى خود محرومند. آنها نه فقط گرفتار تبعيض در عمل، بلکه گرفتار انواع تبعيض هاى قانونى در کشور خويشند.

اشاره: آنچه در پي مي‌آيد، دو مطلب جداگانه از امام موسي صدر است که به دليل ارتباطشان با ماه مبارک رمضان، از نظر خوانندگان گرامي مي‌گذرد. مقاله نخست را آقاي احمد ناظم ترجمه کرده‌اند و مطلب دوم را آقاي سيدعطاءالله افتخاري. در انتظار رمضان در دعاي ماه شعبان مي‌خوانيم: «اللهم صل علي محمد و آل محمد، شجرة النبوة، و موضع الرسالة، و مختلف الملائکة، و معدن العلم، و اهل بيت

ازدواج موقت به رغم ترديدناپذيرى آن از نگاه فقه شيعه، يکى از موضوعاتى است که دست‏کم در دهه‏هاى اخير از بُعد اجتماعى فرهنگى يکى از مسائل چالش‏انگيز بوده است و به رغم خوددارى‏هايى که در اصل طرح آن به ويژه از سوى متوليان اجتماعى وجود داشته اما عطف توجه اذهان زيادى شده و مباحث قابل توجهى را نيز به خود اختصاص داده است.

اختلافات دکتر مصدق و آيت‌الله کاشاني در مسائلي مانند تمديد لايحه اختيارات دکتر مصدق، اجراي پاره‌اي از احکام شرعي در خصوص منع فروش مشروبات الکلي و همچنين نوع عزل و نصب‌ها و چگونگي تنظيم قرارداد جديد نفت، سبب بروز شکاف عميقي ميان رهبران نهضت و نمايندگان طرفدار آنها شد .

در نامه آيت الله کاشاني به مصدق آمده است: گرچه امکاني براي عرايضم باقي نمانده است ولي صلاح دين و ملت براي اين خادم اسلام بالاتر از احساسات شخصي است... خودتان بهتر از هر کسي مي‌دانيد که تمام هم و غمم در نگهداري دولت جنابعالي است که خودتان به بقاي آن مايل نيستيد که مي‌خواهيد مانند سي‌ام تير کذائي يکبار ديگر ملت را تنها گذاشته و قهرمانانه برويد.

در قرن چهارم هجري در آستانه غيبت امام دوازدهم ، شيعيان در بلاد و شهرهايي از جهان اسلام مي زيستند که اطلاعات ما از آن ها کاملا محدود است. هدف از اين مقاله، بررسي اين موضوع مهم است.

آنچه که به عنوان تشيع اصيل، در اواخر قرن دوم هجري، در ري پديد آمد، ارتباط برخي از مردم و ساکنان ري با امامان شيعه(ع)بود.نخستين روايتي که از اين گونه تماسها سخن گفته، درباره ارتباط ميان يکي از شيعيان ري با امام کاظم(ع)است؛ اين روايت نشان مي دهد که در اين دوره، حاکم ري نيز از شيعيان بوده است.