ویژه نامه, حضرت علی (ع)
علي از زبان علي(ع)
يکي از فضائل آن حضرت از ميان صدها فضيلت، ولادت آن حضرت است در درون خانه خداوند. اين امر را تمام محدّثان4 و مورخان شيعه و دانشمندان علم انساب در کتابهاي خود نقل کردهاند؛ و در ميان دانشمندان اهل تسنن گروه زيادي به اين حقيقت تصريح نموده و آن را يک فضيلت بينظير خواندهاند.
امام علي(ع) و آزادي اجتماعي
واژه آزادي، از زيباترين واژگاني است که ذهن انسان، از روز نخست، با آن آشنايي دارد. آزادي، اميدبخشترين مفهوم را شکل ميدهد.
ادامه ویژه نامه, حضرت علی (ع)
سيماي حضرت علي(ع) در قرآن
حال که راهي براي شناخت آن بزرگواران جز قرآن وجود ندارد، براي شناخت آنان دستبه آستان بلند قرآن دراز کرده و براي شناخت اولين آنان امام علي بن ابيطالب(ع)، از آن کتاب بزرگ آسماني مدد ميجوييم.
واقعيت نامتناهى على(ع)
چون واقعيت على همچون واقعيت اسرار بزرگ است که هر چه انسان بدانها نزديک شود و بکاود و پى برد، بيشتر مرعوب مىشود و از زبان مىافتد.
امام علي(ع) به روايت استاد مطهري
علي زاهدِ باهدف است. او مخصوصاً وظيفه پيشوايان امت ميداند که با ديگران حداقل همدردي کنند؛ يعني اگر نميتوانند به آنها کمک مادي کنند، کمک روحي بکنند؛ چون چشم ضعيفان به پيشوايان امت است.
ولادت على(ع)
او على پسر ابو طالب (نامش عبد مناف) پسر عبد المطلب (نامش شيبة الحمد) پسرهاشم (نامش عمرو) پسر عبد مناف (نامش مغيره) پسر قصى بن کلاب بن مرة بن لوى بن غالب بن فهر بن مالک بن نضر بن کنانة بن خزيمة بن مدرکة بن الياس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان است.
فداکاري بينظير علي(ع)
اعمال و رفتار هر فرد، زاييده طرز تفکر و عقيده او است. جانبازي و فداکاري از نشانههاي افراد با ايمان است. اگر ايمان انسان به چيزي به حدي برسد که آن را بالاتر از جان و مال خود بداند، قطعاً در راه آن سر از پا نميشناسد و هستي و تمام شؤون خويش را فداي آن ميسازد. قرآن مجيد اين حقيقت را در آيه زير منعکس کرده است:
على(ع)، مظلوم تاريخ
از آن زمان که کودکى نوپا بودم، به ياد دارم مادرم يا پدرم هنگامى که ميخواستند دست مرا بگيرند و پا به پايم ببرند، موقع برخاستن ميگفتند: يا على.وقتى برميخاستم، از پلهها بالا ميرفتم، پايين ميآمدم، بارى که از توانم بيشتر بود برميداشتم، همه جا، «ياعلى» ميگفتم ؛ اما «يا على» چه بود؟ و «على» که بود؟ چيزى نميدانستم.
از على آموز اخلاص عمل
آنچه ميخواهم در اين مقال به عرض برسانم، سرمشقى درخشان از انديشه نيک و اخلاص عمل است که در قالب شعر فارسى از براى ما به يادگار مانده و آن حکايتياست درباره سرور مردان ـ على عليهالسلام ـ .
بخشي از نامه سرگشاده على(ع) به مسلمانان
و فرمود: «لقد جاءکم رسول من انفسکم عزيز عليه ما عنتم حريص عليکم بالمؤمنين رؤوف رحيم: پيامبرى از خود شما به سويتان آمد که رنجهاى شما براى او ناگوار است، برهدايت شما اصرار دارد و به مؤمنان رئوف و مهربان است.»